Petyr Beron (1800–1871)
 Petyr Beron przed 1871 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca, encyklopedysta |
Petyr Beron (bułg. Петър Берон; ur. w 1799[1] lub w październiku 1800 w Kotle, zm. 21 marca 1871 w Krajowie)[2] – bułgarski uczony.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował od 1825 na uniwersytecie w Heidelbergu. Po dwóch latach przeniósł się na uniwersytet w Monachium, gdzie ukończył medycynę. Po dziewięciu latach pracy w Krajowej przeniósł się do Paryża, gdzie poświęcił się studiowaniu całości ludzkiej wiedzy, publikując po francusku, niemiecku, angielsku i grecku. Jego najważniejsze dzieło to siedmiotomowa Panepisteme, gdzie Beron próbował stworzyć uniwersalny system naukowy. Prowadził również badania nad wyglądem Ziemi przed nadejściem potopu, a także nad dialektami języka bułgarskiego.
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Systeme d'atmospherologie. Tom I. Bachelier, Paryż 1846
- Slawische Philosophie, enthaltend die Grundzüge aller Natur- und Moralwissenschaften, nebst einem Anhang. Ueber die Willensfreiheit und die Unsterblichkeit der Seele. in Commission in Friedrich Ehrlich's Buchhandlung, Praga 1855.
- Panépistéme. Physique simplifiée. Cz. I-IV. Paryż 1861–1864
- Panépistéme. Physique celeste. Cz. V--VII. Paryż 1866–1867
- Physico-Chimie. Tome I, Partie générale. J.B. Baillière, Paryż 1870
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Jego wizerunek widnieje na banknocie o nominale 10 lewów. Na cześć Berona nazwano punkt Beron na wyspie Robert Island.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Vasil Bakurdjiev, Doctor Petar Beron ~ bio-bibliography [online], berberian11.tripod.com [dostęp 2019-05-27] (ang.).
- ↑ Beron Petyr, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-05-27].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Vasil Bakurdjiev, Doctor Petar Beron ~ bio-bibliography [online], berberian11.tripod.com [dostęp 2019-05-27] (ang.).
- Michael Batschwarow: Beron, Petar. W: Philosophenlexikon von einem Autorenkollektiv hrsg. von Erhard Lange und Dietrich Alexander. Dietz Verlag, Berlin 1982, s. 104–105