Phyllida Barlow

Phyllida Barlow
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1944
Newcastle upon Tyne, Anglia

Data śmierci

13 marca 2023

Narodowość

brytyjska

Dziedzina sztuki

rzeźba, sztuki wizualne

Multimedia w Wikimedia Commons
„dock” (2014) w Tate Britain

Phyllida Barlow CBE RA (ur. 4 kwietnia 1944 w Newcastle upon Tyne, Wielka Brytania[1][2], zm. 13 marca 2023[3]) – brytyjska artystka wizualna, rzeźbiarka, przez ponad 40 lat profesora sztuki w Chelsea College of Arts i Slade School of Art w Londynie[4][5], obecnie Emerytowana Profesora Sztuki / Emerita Professor of Fine Art, odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego.

Młodość, rodzina i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Barlow urodziła się w 1944 r.w Newcastle upon Tyne w Anglii. Jej ojcem był Erasmus Darwin Barlow, wnuk Charlesa Darwina. Barlow dorastała w Londynie. Studiowała na Chelsea College of Art (1960–63) w pracowni George Fullard(inne języki) i na Slade School of Art (1963–66) w Londynie[5].

Między innymi to właśnie Fullard był w stanie mi przekazać, że sam akt tworzenia był przygodą. Rzeźba, która się przewraca lub pęka, jest tak samo ekscytująca, jak ta, która jest doskonale uformowana. Wszystkie akty tworzenia na świecie mogą być splądrowaniem rzeczywistości i zawierać w sobie potencjał przeniesienia jej do studia i adaptacji w sztuce.

Phyllida Barlow, „Learning Experience” https://www.frieze.com/article/learning-experience

W czasie studiów poznała swojego męża, artystę i pisarza Fabiana Benedicta Peake, syna Mervyn Peake, autora m.in. utworu Gormenghast. The Independent nazwał ich „brytyjską dynastią sztuki”. Mają pięcioro dzieci, w tym artystę Eddie Peake[6] i artystkę performance’u Florence Peake[7].

Kariera artystyczna

[edytuj | edytuj kod]

Po skończeniu studiów od wczesnych lat 60. do 2009 roku Barlow uczyła rzeźby przez ponad 40 lat na różnych uczelniach, m.in.: West of England College of Art obecnie University of the West of England, Bristol[8] i na Slade School of Art[4]. Zainteresowała się wówczas materiałami codziennego użytku, takimi jak karton, styropian, tkanina i cement, tworząc z nich abstrakcyjne dzieła, jednocześnie nadając im uszlachetniające znaczenia. Od tego czasu tworzy instalacje rzeźbiarskie, w których widzowie mogą zastanowić się nad dziełem oraz zgłębić sens materiału i procesy użyte do jego powstania, co stanie się główną motywacją jej praktyki artystycznej[6].

Barlow w czasie pracy akademickiej na Slade School of Art miała wpływ na pokolenia młodszych artystów: jej studentkami były m.in. docenione artystki, które otrzymały lub były nominowane do Nagrody Turnera, jak Rachel Whiteread czy Ángela de la Cruz(inne języki)[4].

W 2011 została przyjęta do Akademii Królewskiej uzyskując tytuł Royal Academician[6], a w 2015 otrzymała królewskie odznaczenie za służbę sztuce („service for art”) New Year Honours(inne języki).

W 2009 postanowiła zrezygnować z uczenia na rzecz poświęcenia się własnej pracy twórczej. Przełom w karierze artystycznej Barlow nastąpił w 2010 roku, po wystawie w Serpentine Gallery w Londynie, a następnie współpracy z Hauser&Wirth[6].

W 2017 reprezentowała Wielką Brytanię na 57 Biennale Sztuki w Wenecji[9][10].

W 2019 deklarowała:

Rzeźba jest niezręczną i prowokacyjną dyscypliną, nieustannie i uporczywie kwestionującą samą siebie.

Phyllida Barlow, Yorkshire Sculpture https://yorkshire-sculpture.org/artists/phyllida-barlow/

12 czerwca 2021 w dniu 85 urodzin Królowej Elżbiety, Phyllida Barlow otrzymała tytuł Dame Commander Orderu Imperium Brytyjskiego – Dame Phyllida Barlow[11].

Prace

[edytuj | edytuj kod]

Monumentalne dzieła Barlow to połączenie zabawy i onieśmielenia widza. Artystka maluje pozornie niedbale swoje rzeźby, niemal nawiązując do dziecięcych zabawek, co kontrastuje z industrialnymi materiałami i skalą jej prac. Jej rzeźby górują nad widzem niczym ogromne formy z drewna, tektury, płyt i gipsu. Bawi się masą, skalą, objętością i wysokością; co tworzy napięcie w jej realizacjach, które sprawiają wrażenie jednocześnie nieznośnie ciężkich i lekkich jak powietrze. W obecności jej rzeźby traci się sens przedmiotu a widzowie są jakby wchłonięci w otoczenie wokół jej prac. Barlow nie ukrywa przed widzem swojego procesu i wyborów materiałowych, eksponuje każdy szczegół[12].

Najbardziej znana jest ze swoich kolosalnych projektów rzeźbiarskich, używając „charakterystycznego słownika” niedrogich materiałów, takich jak sklejka, karton, gips, cement, tkanina i farba, za pomocą których tworzy zaskakujące ogromnej skali rzeźby. Czerpiąc z arsenału wiedzy i kontekstu zwykłych przedmiotów z jej otoczenia, praktyka Barlow jest zakorzeniona w tradycji antymonumentalnej, charakteryzującej się fizycznym doświadczeniem pracy z materiałami, które artystka przekształca poprzez procesy nakładania warstw, akumulacji i zestawiania. Jej konstrukcje rzeźbiarskie są często pomalowane na zewnątrz w szybki, wyglądający na niestaranny sposób z użyciem przemysłowych lub syntetycznych kolorów, co skutkuje powstaniem abstrakcyjnych, pozornie niestabilnych form[10].

Może za mało myślę o pięknie w swojej pracy, ponieważ jestem tak ciekawa innych cech, abstrakcyjnych cech czasu, ciężaru, równowagi, rytmu; zapadnięte i zmęczone kontra proste, dynamiczne pojęcia ułożenia, czy stanu, w którym coś może się znajdować. Czy obiekty się powiększają czy kurczą, podnoszą, czy opadają, czy elementy instalacji składają się lub rozkładają?

Phyllida Barlow, The Guardian https://www.theguardian.com/artanddesign/2016/apr/28/phyllida-barlow-artist-success-2017-venice-biennale

Barlow jest także autorką dzieł malarskich, które nazywa „rysunkami rzeźbiarskimi” – tworzyła je przez całe życie jako artystka rzeźbiarka, zachęcona do tych praktyk przez artystę i rzeźbiarza Henriego Moore, w ramach swojego programu nauczania w Chelsea College of Arts[13].

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul Schimmel: Revolution in the Making: Abstract Sculpture by Women 1947-2016. Londyn: Skira Editore, 2016. ISBN 978-88-572-3065-8.
  • Sara Harrison: Phyllida Barlow: Fifty Years of Drawings. Hauser and Wirth, 2014. ISBN 978-3-03764-366-2.
  • Frances Morris: Phyllida Barlow: Sculpture 1963-2015. Hatje Cantz, 2015. ISBN 978-3-7757-4011-1.

Wystawy solowe

[edytuj | edytuj kod]

2012 – Ludwig Forum für Internationale Kunst, „BRINK”, Akwizgran, Niemcy[14][5].

2013-2014 – Norton Museum of Art, „HOARD”, West Palm Beach FL. Była to trzecia wystaw z serii RAW – Recognition of Art by Women – wspierana przez Leonard i Sophie Davis Fund/MLDauray Arts Institute[5][15].

2014 – Tate Britain, Komisja Galerii Duveen, „Phyllida Barlow. dock”, Londyn, Wielka Brytania[13][16].

2015 – Fruitmarket Gallery, „set”, Edynburg, Wielka Brytania[17][18]

2016 – Kunsthalle Zürich, „demo”, Zurych, Szwajcaria[19]

2016 – Hepworth Wakefield[20]

2017 – La Biennale di Venezia, Phyllida Barlow. Szaleństwo, Pawilon Brytyjski na 57. Międzynarodowej Wystawie Sztuki”, Wenecja, Włochy[21][22]

2018 – tilt, Hauser & Wirth, Nowy Jork[23][24]

2018/2019 – rekwizyt, High Line Art, Nowy Jork[25]

2018 – Phyllida Barlow: Kamieniołom, Jupiter Artland, Edynburg, Szkocja[26]

2019 – cul-de-sac, Królewska Akademia Sztuk Pięknych, Gabrielle Jungels-Winkler Galleries[27].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 2021 – nagroda królowej, Dame Commander of the Order of the British Empire in the Queen’s Birthday Honours in 2021[28][29]
  • 2019 – Nagroda dla artystki zagranicznej, Nagroda Sztuki im. Marii Anto i Elsy von Freytag-Loringhoven, Warszawa, Polska[30][5][31]
  • 2016 – nominowana do inauguracyjnej Nagrody Hepworth / Hepworth Prize, pierwszej nagroda rzeźbiarskiej w Zjednoczonym Królestwie, Wielka Brytania, otrzymał nagrodę People’s Choice Award, na którą głosowali zwiedzający wystawę[20]
  • 2014 – Townsend Lecture, Slade School of Fine Art, London, UK[32][5]
  • 2012 – Aachener Kunstpreis, Aachen, Niemcy[33][34]
  • 2012 – Award za najbardziej znaczący wkład w rozwój sztuki współczesnej, Arsenale Awards, Kiev Biennale, Ukraina[35][5]
  • 2011 – Royal Academician, The Royal Academy of Arts, Londyn, Wielka Brytania[36][5]
  • 2007 – Award to an Individual Artist, Paul Hamlyn Foundation, Londyn, UK[37][5]
  • 2006 – The Dupree Family Award to a Woman Artist, The Royal Academy of Arts, London, UK[37][5]
  • 2003 – Dean’s Award, University College London, UK[37][5]
  • 2003 – Henry Moore Foundation Award for Black Dog Publishing Monograph[37][5]
  • 1996 – Dean’s Award, University College London, UK[37][5]
  • 1995 – Elephant Trust Award, Museum of Installation, London, UK[37][5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Phyllida Barlow – 10 artworks – sculpture [online], www.wikiart.org [dostęp 2021-06-12].
  2. ↑ Rebecca Morrill, Great women artists, London: Phaidon Press Limited, 2019, s. 46, ISBN 978-0-7148-7877-5, OCLC 1099690505 [dostęp 2021-06-12].
  3. ↑ Dame Phyllida Barlow obituary. theguardian.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).
  4. ↑ a b c Learning Experience | Frieze [online], Frieze [dostęp 2021-07-07] (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Phyllida Barlow – Artists | Hauser & Wirth [online], www.hauserwirth.com [dostęp 2021-07-07].
  6. ↑ a b c d Phyllida Barlow: an artistic outsider who has finally come inside [online], the Guardian, 28 kwietnia 2016 [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  7. ↑ Leaping around naked in clay, painting her girlfriend’s vulva... Meet Florence Peake – 'the Lena Dunham of art’ [online], The Independent, 4 maja 2018 [dostęp 2021-06-12] (ang.).
  8. ↑ Fiona Bradley, Fruitmarket Gallery, Phyllida Barlow. Sculpture, 1963-2015, Edinburgh 2015, ISBN 978-3-7757-4011-1, OCLC 920454234 [dostęp 2021-06-12].
  9. ↑ Phyllida Barlow to represent Britain at Venice Biennale, „BBC News”, 4 marca 2016 [dostęp 2021-06-12] (ang.).
  10. ↑ a b Phyllida Barlow to represent Britain at the Venice Biennale 2017 | All news | Blog | British Council – Visual Arts [online], visualarts.britishcouncil.org [dostęp 2021-06-12].
  11. ↑ Dame Phyllida Barlow | Artist | Royal Academy of Arts [online], www.royalacademy.org.uk [dostęp 2021-07-09].
  12. ↑ Phyllida Barlow – Artists | Hauser & Wirth [online], www.hauserwirth.com [dostęp 2021-06-12].
  13. ↑ a b Sara Harrison, Hans Ulrich Obrist, Hauser & Wirth London, Phyllida Barlow. Fifty years of drawings, wyd. 1st ed, London: Hauser & Wirth, 2014, ISBN 978-3-03764-366-2, OCLC 881026636 [dostęp 2021-06-12].
  14. ↑ Brigitte Franzen, Ludwig Forum für Internationale Kunst, Brink, Aachen 2013, ISBN 978-3-86335-272-1, OCLC 822018056 [dostęp 2021-06-12].
  15. ↑ s, The Week Ahead: Dec. 10 to 16 • Boca Magazine [online], Boca Magazine, 9 grudnia 2013 [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  16. ↑ Tate, Phyllida Barlow: dock 2014: Tate Britain Commission – Supported by Sotheby’s – Press Release [online], Tate [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  17. ↑ Darran Anderson, Phyllida Barlow: Set [online], www.studiointernational.com [dostęp 2021-07-09].
  18. ↑ Phyllida Barlow at The Fruitmarket Gallery – Art Viewer [online] [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  19. ↑ Phyllida Barlow | Kunsthalle Zürich [online], kunsthallezurich.ch [dostęp 2021-07-09].
  20. ↑ a b Artist Phyllida Barlow [online], The Hepworth Wakefield [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  21. ↑ Phyllida Barlow | The British Pavilion | 57th Venice Biennale. [dostęp 2021-07-09].
  22. ↑ Pawilon Brytyjski: Phyllida Barlow.
  23. ↑ Phyllida Barlow „tilt” at Hauser & Wirth, New York • [online], Mousse Magazine, 22 stycznia 2019 [dostęp 2021-07-09] (wł.).
  24. ↑ Thomas Micchelli, The Brutalist Invasion of Phyllida Barlow [online], Hyperallergic, 24 listopada 2018 [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  25. ↑ prop [online], The High Line [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  26. ↑ Art interview: Phyllida Barlow on her new commission for Jupiter Artland near Edinburgh [online], www.scotsman.com [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  27. ↑ Phyllida Barlow RA | Exhibition | Royal Academy of Arts [online], www.royalacademy.org.uk [dostęp 2021-06-12].
  28. ↑ Phyllida Barlow given Damehood in the Queen’s birthday honours list [online], Artlyst [dostęp 2021-07-29] (ang.).
  29. ↑ Dame Phyllida Barlow | Artist | Royal Academy of Arts [online], www.royalacademy.org.uk [dostęp 2021-07-29].
  30. ↑ MSN Warszawa, Nagroda Sztuki im. Marii Anto i Elsy von Freytag-Loringhoven dla Katarzyny Kukuły, Teresy Gierzyńskiej i Phillidy Barlow [online], 16 grudnia 2019.
  31. ↑ Nagroda Sztuki od kobiet i dla kobiet [Anto/Freytag] — RESTARTmag [online], restartmag.art [dostęp 2023-03-19] (pol.).
  32. ↑ Townsend Lecture 2014: Phyllida Barlow – The Slade School of Fine Art [online], www.ucl.ac.uk [dostęp 2021-07-29].
  33. ↑ Artforum.com [online], www.artforum.com [dostęp 2021-07-29] (ang.).
  34. ↑ Aachen Art Prize for 2012 awarded to Phyllida Barlow [online], www.e-flux.com [dostęp 2021-07-29] (ang.).
  35. ↑ Dmytro Desiateryk, Arsenale 2012: among the capitalists, bureaucrats, and artists [online].
  36. ↑ Phyllida Barlow RA | Exhibition | Royal Academy of Arts [online], www.royalacademy.org.uk [dostęp 2021-07-29].
  37. ↑ a b c d e f Carmen JULIĂ, Artist Biography: Phyllida Barlow [online], Tate [dostęp 2021-07-29] (ang.).