Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leucoagaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1952 r. Marcel Locquin, nadając mu nazwę Pseudobaeospora sericifera. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Else Vellinga w 2000 r.[1]
U formy sericiferpodstawki 4-zarodnikowe, cheilocystydy duże, wyraźnie baryłkowate z długą szyjką i lekko poszerzoną główką, u formy sericatellus podstawki 2-zarodnikowe, cheilocystydy niewielkie i bez główki. W cheilocystydach brak kryształków. Owocniki po wysuszeniu brązowe[4].
Leucoagaricus sericifer znany jest w niektórych krajach Europy i w stanie Waszyngton w USA[5]. Brak go w opracowaniu W. Wojewody z 2003 roku[6]. Jego występowanie w Polsce w 2018 r. podali Gierczyk i in.[7]
↑B.B.GierczykB.B. i inni, Contribution to the knowledge of mycobiota of the Western Sudety Mountains and Western Sudety Foothills (SW Poland). Part 1, „Acta Mycol.”, 53 (2), 2018, s. 1106.