Preston Brooks około 1857 roku | |
Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1819 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 stycznia 1857 |
członek Izby Reprezentantów z Karoliny Południowej | |
Okres |
od marca 1853 |
Przynależność polityczna | |
Okres |
od sierpnia 1856 |
Preston Smith Brooks (ur. 5 sierpnia 1819 w hrabstwie Edgefield, zm. 27 stycznia 1857 w Waszyngtonie) – amerykański polityk.
Urodził się 5 sierpnia 1819 w hrabstwie Edgefield[1]. W 1839 roku ukończył South Carolina College, następnie studiował nauki prawne i w 1845 roku został przyjęty do palestry[1]. Zajął się prowadzeniem prywatnej praktyki prawniczej, jednocześnie zostając członkiem legislatury stanowej Karoliny Południowej[1]. Wziął udział w wojnie z Meksykiem, w czasie której walczył w ochotniczym pułku stanowym i dosłużył się stopnia kapitana[1]. W 1852 wygrał wybory do Izby Reprezentantów, z ramienia Partii Demokratycznej[1]. 20 maja 1856 roku senator Charles Sumner stanowczo skrytykował kompromis 1850 roku i ustawę o Kansas i Nebrasce, nazywając Stephena Douglasa i Andrew Butlera (który był wujem Brooksa) „zwolennikami niewolnictwa”[2]. Dwa dni później Brooks zaatakował i dotkliwie pobił Sumnera laską, uznając jego słowa za obrazę kraju i zniesławienie jego wuja[2]. Kongres bezskutecznie usiłował pozbawić go mandatu poselskiego, jednakże Brooks ostatecznie sam ustąpił z funkcji[1]. Wygrał wybory uzupełniające, które miały obsadzić wakat, po jego rezygnacji i ponownie zasiadł w izbie niższej[1]. Zmarł 27 stycznia 1857 w Waszyngtonie[1].