Rachel Jana’it Ben-Cewi
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1886 |
|---|---|
| Data śmierci |
16 listopada 1979 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
Rachel Jana’it Ben-Cewi (hebr. רחל ינאית בן-צבי, ur. 1886 w Malinie, zm. 16 listopada 1979) – izraelska wychowawczyni, autorka wielu publikacji, działaczka syjonistyczna. Żona drugiego prezydenta Izraela, Jicchaka Ben Cewiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w 1886 roku jako Golda Liszanska. Była aktywistką lewicowej partii syjonistycznej, Poalej Syjon. Uczyła się w Rosji, a później we Francji, studiując agronomię. W 1908 r. wyemigrowała do Palestyny, która wówczas znajdowała się pod panowaniem Imperium Osmańskiego. Stała się liderem wśród żydowskich robotników drugiej aliji. Była aktywna w organizacji pracy i organizacji żydowskiej straży, Ha-Szomer Ha-Cair. W 1918 r. wyszła za mąż za Jicchaka Ben Cewiego, działacza Poalej Syjon i Ha-Szomeru. Mieli dwóch synów. Po I wojnie światowej, założyła Jarmark Edukacyjny w Jerozolimie; gospodarstwo, które zapewniło kobietom naukę rolnictwa. Była jednym z założycieli Gimnazjum hebrajskiego w Jerozolimie i pozostała aktywistką zawodową. Była również aktywna w organizacji paramilitarnej Hagana i zorganizowała tajną aliję imigrantów przez Syrię i Liban. Jej syn, Eli, zmarł w marcu 1948 roku w Bet Keszet podczas wojny domowej w Palestynie. Po utworzeniu państwa Izrael aktywnie uczestniczyła w absorpcji imigrantów z krajów arabskich. W 1952 r. jej mąż został mianowany prezydentem Izraela. Jako pierwsza dama Izraela wspierała ludzi ze wszystkich warstw społeczeństwa izraelskiego. W tym czasie pisała o edukacji i obronie, a także napisała autobiografię o nazwie We are Olim, która została wydana w 1961 roku. W 1978 roku Ben-Cewi otrzymała Nagrodę Izraela za szczególny wkład w społeczeństwo i państwo Izrael[1].