Data i miejsce urodzenia |
25 listopada 1943 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
160 cm | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Rafael Carbonell Carrión (ur. 25 listopada 1943 w Hawanie[1]) – kubański bokser, mistrz igrzysk panamerykańskich, trzykrotny olimpijczyk.
Początkowo startował w wadze muszej (do 51 kg), która była wówczas najlżejszą kategorią wagową. Wystąpił w niej na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, ale odpadł po przegranej pierwszej walce[1].
Po utworzeniu kategorii papierowej (do 48 kg) występował w tej wadze. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku przegrał pierwszą walkę z późniejszym mistrzem olimpijskim Francisco Rodríguezem z Wenezueli[1]. Również na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1970 w Panamie przegrał w ćwierćfinale z Rodríguezem[2]. Zwyciężył w wadze papierowej na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1970 w Hawanie[3].
Zdobył złoty medal w tej samej kategorii na igrzyskach panamerykańskich w 1971 w Cali po zwycięstwie w finale nad Chilijczykiem Héctorem Velásquezem[4]. Na swych trzecich igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium po wygraniu dwóch walk przegrał w ćwierćfinale z Enrique Rodríguezem z Hiszpanii[1]. Odpadł w ćwierćfinale na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1972 w San José[5].
Był mistrzem Kuby w wadze papierowej w 1967[6], wicemistrzem w wadze muszej w 1964[7] i w wadze papierowej w 1973[8] oraz brązowym medalistą w wadze muszej w 1965[9].