Rafał Siadaczka

Rafał Siadaczka

Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1972 Radom
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik, obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1982–1991 Broń Radom 1991–1992 Legia Warszawa 16 (1) 1992–1993 Broń Radom 1993–1994 Radomiak Radom 31 (12) 1994–1995 Petrochemia Płock 34 (12) 1995–1998 Widzew Łódź 101 (15) 1999–2000 Austria Wiedeń 27 (0) 2000 → Legia Warszawa (wyp.) 15 (1) 2000–2002 Legia Warszawa 16 (0) 2003 Mazowsze Grójec 2004 Broń Radom 2004–2005 Mazowsze Grójec 0 (0) 2007–2010 Zodiak Sucha 2011–2012 Orlęta Stromiec
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1995–1999  Polska 17 (2)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rafał Siadaczka (ur. 21 lutego 1972 w Radomiu) – polski piłkarz, występujący początkowo na pozycji napastnika, a z czasem na pozycji obrońcy. Zawodnik m.in. Legii Warszawa i Widzewa Łódź, trzykrotny Mistrz Polski (1996, 1997 z Widzewem Łódź, 2002 z Legią Warszawa), zdobywca Superpucharu Polski (1996) i Pucharu Ligi (2002). Z przyczyn zdrowotnych (cukrzyca) był zmuszony zawiesić profesjonalną karierę, jednak nie zrezygnował z czynnej gry w piłkę.

Kariera klubowa

Jest wychowankiem Broni Radom. W 1991 po raz pierwszy trafił do Legii Warszawa. Później powrócił do Radomia, gdzie początkowo występował w Broni Radom, a następnie w Radomiaku Radom. W sezonie 1994/1995 przeszedł do Petrochemii Płock. Mimo jego dobrej postawy spadł jednak z tym klubem do II ligi. Od sezonu 1995/1996 był piłkarzem Widzewa Łódź, gdzie po raz pierwszy w karierze mógł świętować tytuł mistrza Polski. W kolejnym sezonie 1996/1997 Siadaczka występował z Widzewem w elitarnych rozgrywkach Ligi Mistrzów. Ponadto powtórzył swoje osiągnięcie z ubiegłego roku i został po raz drugi z rzędu mistrzem Polski, a także zdobył Superpuchar Polski. Zimą 1999 odszedł z Widzewa i trafił do Austrii Wiedeń.

W 2000 powrócił do kraju i został po raz drugi w karierze piłkarzem Legii. W sezonie 2001/2002 przyczynił się w drobnym stopniu do wywalczenia dla Legii mistrzostwa Polski, a także Pucharu Ligi. Jednak w trakcie sezonu piłkarza dopadła choroba (cukrzyca) i rundę wiosenną spędził w Legii II Warszawa, klubie rezerw, będącym bezpośrednim zapleczem pierwszej drużyny. W kolejnym roku nie rozegrał w Legii żadnego meczu i tym samym rozwiązał kontrakt z klubem. Latem 2003 został piłkarzem III ligowego Mazowsza Grójec. Jednak po pół roku gry w Grójcu powrócił do klubu, którego był wychowankiem, czyli do Broni Radom. W sezonie 2004/2005 ponownie był związany z Mazowszem Grójec. Tym razem jednak został wspólnie z Tomaszem Łapińskim piłkarzem Mazowsza II Grójec, klubu będącego zespołem rezerw pierwszej drużyny Mazowsza. Z Mazowszem II Grójec występował jeszcze jesienią w sezonie 2005/2006, po czym nosił się z zamiarem całkowitego zakończenia kariery. W latach 2007–2010 występował w klubie Zodiak Sucha^[1]. od rundy wiosennej sezonu 2010/2011 był graczem GKS-u Stromiec^[2].

Ogółem w I lidze polskiej wystąpił w 182 meczach, w których zdobył 29 goli. Z kolei w I lidze austriackiej wystąpił 27 razy nie strzelając żadnej bramki.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Polski debiutował 15 listopada 1995 w bezbramkowo zremisowanym meczu z Azerbejdżanem w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy za kadencji trenera Henryka Apostela w Trabzonie. Ostatni mecz rozegrał 9 października 1999 przeciwko Szwecji w Sztokholmie przegrany 0:2 za czasów szkoleniowca Janusza Wójcika. Ogółem w reprezentacji wystąpił w 17 meczach i strzelił 2 gole.

Zobacz też

• Reprezentanci Polski w piłce nożnej mężczyzn

Przypisy

1. Siadaczka wciąż gra. 09.08.2010. [dostęp 2010-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-23)].
2. GKS Stromiec rośnie w siłę. radomsport.pl. [dostęp 2011-04-06]. (pol.).

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski oraz Zbigniew Mucha, Bożena Lidia Szmel. Legia najlepsza jest... : prawie 100 lat prawdziwej historii, Katowice 2013.

Linki zewnętrzne

• Rafał Siadaczka w bazie 90minut.pl