Robert Heger

Robert Heger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1886
Strasburg

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1978
Monachium

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Heger (ur. 19 sierpnia 1886 w Strasburgu, zm. 14 stycznia 1978 w Monachium[1][2]) – niemiecki dyrygent i kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował początkowo w Strasburgu[1][2], następnie był uczniem Lothara Kemptera w Zurychu i Maxa von Schillingsa w Berlinie[1]. Debiutował jako dyrygent w 1907 roku[2][3]. Prowadził orkiestry w Strasburgu (1907–1908), Ulm (1908–1911) i Bremie (1911)[1][4]. Od 1911 do 1913 roku był dyrygentem wiedeńskiej Volksoper[1]. W latach 1913–1921 dyrygował orkiestrą opery w Norymberdze, następnie objął funkcję dyrygenta Bayerische Staatsoper w Monachium[1][4]. Od 1925 do 1933 roku prowadził orkiestrę Opery Wiedeńskiej[1][4], jednocześnie był też dyrygentem Wiener Singverein[1][2]. W 1927 roku debiutował na festiwalu w Salzburgu, gdzie poprowadził przedstawienie Wesela Figara[3]. Od 1935 do 1941 roku pełnił funkcję dyrektora muzycznego teatru w Kassel[1]. W latach 1933–1945 był dyrygentem berlińskiej Staatsoper, następnie od 1945 do 1950 roku Städtische Oper[1]. Od 1950 roku pełnił funkcję dyrygenta Bayerische Staatsoper w Monachium[1][2][3], w latach 1950–1954 był także dyrektorem monachijskiej Hochschule für Musik[1]. W 1964 roku wystąpił na festiwalu w Bayreuth, gdzie dyrygował przedstawieniem Śpiewaków norymberskich[4].

Zasłynął przede wszystkim jako dyrygent operowy[1], głównie interpretator dzieł Richarda Straussa[3]. Poprowadził angielską premierę Capriccio (Londyn 1953)[3][4]. W 1933 roku dokonał nagrania Kawalera srebrnej róży z udziałem Lotte Lehmann, Elisabeth Schumann, Marii Olszewskiej i Richarda Mayra[3]. Zorkiestrował również wybrane pieśni Straussa[1].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Opery

[edytuj | edytuj kod]
  • Ein Fest auf Haderslev (wyst. Norymberga 1919, zrewid. 1943)
  • Der Bettler Namenlos (1931, wyst. Monachium 1932)
  • Der verlorene Sohn (1935, wyst. Drezno 1936, zrewid. 1942)
  • Lady Hamilton (1941, wyst. Norymberga 1951)
  • Das ewige Reich (b.d., zrewid. 1972 pt. Trögodie der Zweitracht)

Utwory orkiestrowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 3 symfonie
  • poemat symfoniczny Hero und Leander
  • Koncert skrzypcowy
  • Koncert wiolonczelowy

Utwory wokalno-instrumentalne

[edytuj | edytuj kod]
  • Te Deum na 2 solistów, chór i orkiestrę (1971)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1509. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. ↑ a b c d e Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 356. ISBN 978-83-01-13410-5.
  3. ↑ a b c d e f The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 384. ISBN 978-0-19-957854-2.
  4. ↑ a b c d e John Warrack, Ewan West: The Concise Oxford Dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 227. ISBN 0-19-280028-0.