| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Strona internetowa | |
Roland Kayn (ur. 3 września 1933 w Reutlingen[1][2], zm. 5 stycznia 2011 w Nieuwe Pekela[3]) – niemiecki kompozytor.
W latach 1952–1955 kształcił się w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie, ukończył też klasę organową w Szkole Muzyki Kościelnej w Esslingen am Neckar[1]. W latach 1956–1958 kształcił się w Hochschule für Musik w Berlinie Zachodnim u Borisa Blachera (kompozycja) i Josefa Rufera (analiza muzyczna)[1][2]. Pracował pod kierunkiem Herberta Eimerta w studio muzyki elektronicznej przy rozgłośni radiowej w Kolonii[1][2]. W 1964 roku wraz z Aldo Clementim i Franco Evangelistim założył w Rzymie grupę improwizacyjną Nuova Consonanza[1]. Od 1964 do 1970 roku był pracownikiem Norddeutscher Rundfunk w Hamburgu[2]. Realizował swoje kompozycje w studiach w Kolonii, Monachium, Mediolanie, Brukseli i Utrechcie, pracował też w Studio Eksperymentalnym Polskiego Radia[1][2]. W 1970 roku osiadł w Holandii[2], gdzie był konsultantem programu Instytutu Goethego w Amsterdamie i współpracownikiem Instytutu Sonologii Uniwersytetu Utrechckiego[1].
Laureat I nagrody na festiwalu Music of the 20th Century w Tokio (1958), Nagrody Rzymskiej (1962 i 1964), międzynarodowego konkursu kompozytorskiego w Rzymie (1962 i 1964) oraz IV Biennale w Paryżu (1965)[1].
Na początku lat 50. XX wieku przeszedł od swobodnej tonalności do typowego dla nowej muzyki postwebernowskiego serializmu[1]. Następnie zaczął stosować technikę statystyczną, regulując podstawowe jakości dźwięku takie jak wysokość, czas, trwania, głośność i barwę w odcinkach formy muzycznej[1]. Wprowadzał mikrointerwały i klastery wykraczające poza system równomiernie temperowany[1]. Na bazie teorii informacji sformułował koncepcję muzyki cybernetycznej, interesował się zastosowaniem możliwości techniki komputerowej w kompozycji[1]. Stosował operacje statystyczne w celu stworzenia wirtualnego chaosu zjawisk dźwiękowych, posługiwał się wieloznacznym zapisem muzycznym[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])