Roman Pindel
 Roman Pindel (2012) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 listopada 1958 | ||
| Biskup diecezjalny bielsko-żywiecki | |||
| Okres sprawowania |
od 2014 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
22 maja 1983 | ||
| Nominacja biskupia |
16 listopada 2013 | ||
| Sakra biskupia |
6 stycznia 2014 | ||
| Data konsekracji |
6 stycznia 2014 |
|---|---|
| Miejscowość |
Bielsko-Biała |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Roman Pindel (ur. 18 listopada 1958 w Oświęcimiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w latach 2011–2013, biskup diecezjalny bielsko-żywiecki od 2014.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 listopada 1958 w Oświęcimiu. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Andrychowie, w klasie o profilu matematyczno-fizycznym[1]. W latach 1977–1983 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej. Święceń prezbiteratu udzielił mu 22 maja 1983 w katedrze na Wawelu kardynał Franciszek Macharski, arcybiskup metropolita krakowski[1][2]. Od 1986 kontynuował studia na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie[3]. Ukończył je w 1990 ze stopniem doktora nauk teologicznych na podstawie dysertacji Chrystus jako Arcykapłan współczujący według Listu do Hebrajczyków. W 2001 na podstawie rozprawy W obronie prawdy Ewangelii. Analiza literacko-retoryczna Ga 1, 11-2, 21 otrzymał stopień doktora habilitowanego[4]. W 2005 uzyskał tytuł profesora nauk teologicznych[5].
Pracował jako wikariusz w parafiach Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Kozach[1] i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Racławicach[6]. W archidiecezji krakowskiej został ustanowiony duszpasterzem i koordynatorem grup modlitewnych Ruchu Odnowy w Duchu Świętym, a także delegatem biskupa ds. nowych ruchów religijnych[7].
W 1986 został wykładowcą Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (następnie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II)[3]. Na uczelni objął funkcję kierownika Katedry Hermeneutyki Biblijnej i Judaistyki[4]. W latach 2004–2011 był ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie[4], a w latach 2011–2013 piastował w nim stanowisko rektora[8]. We wrześniu 2013 został wybrany przewodniczącym Konferencji Rektorów Seminariów Duchownych diecezjalnych i zakonnych w Polsce[9].
16 listopada 2013 papież Franciszek mianował go biskupem diecezjalnym diecezji bielsko-żywieckiej[3][10]. 6 stycznia 2014 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry św. Mikołaja w Bielsku-Białej[11][12]. Konsekracji dokonał kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup metropolita krakowski, z towarzyszeniem arcybiskupa Celestina Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Tadeusza Rakoczego, ustępującego biskupa diecezjalnego bielsko-żywieckiego[12]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Verbum Vitae continentes” (Trzymajcie się mocno Słowa Życia)[13]. 7 stycznia 2014 kanonicznie objął diecezję[14], a 19 stycznia 2014 odbył ingres do konkatedry Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu[15].
W Konferencji Episkopatu Polski został współprzewodniczącym Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Luterańsko-Augsburską, a także członkiem Komisji Duchowieństwa, Sekcji Nauk Biblijnych Komisji Nauki Wiary[16], Rady ds. Ekumenizmu[17] oraz Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych[18].
W 2021 państwowa komisja ds. pedofilii złożyła do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez niego (oraz innych biskupów: Tadeusza Rakoczego, Piotra Gregera i kardynała Stanisława Dziwisza) przestępstwa niezawiadomienia organów ścigania o nadużyciach seksualnych na szkodę małoletnich[19], których w latach 1984–1989 miał się dopuścić ówczesny proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Międzybrodziu Bialskim[20]. Prokurator odmówił wszczęcia postępowania w tej sprawie, uznając, że gdy hierarchowie mieli otrzymać informacje o tych czynach, nie istniał jeszcze prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania[21].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c A. Świeży-Sobel: Nim wkroczy do katedry, opuści seminarium. bielsko.gosc.pl, 2013-12-02. [dostęp 2013-12-08].
- ↑ Roman Pindel. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2014-01-18]. (ang.).
- ↑ a b c Rinuncia del Vescovo di Bielsko-Żywiec (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2013-11-16. [dostęp 2013-11-16]. (wł.).
- ↑ a b c Rektor WSD w Krakowie nowym biskupem bielsko-żywieckim. episkopat.pl (arch.), 2013-11-16. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ Roman Pindel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-08-30].
- ↑ Historia. raclawice.pl. [dostęp 2015-01-11].
- ↑ Ks. prof. dr hab. Roman Pindel – biskupem bielsko-żywieckim. ekai.pl (arch.), 2013-11-16. [dostęp 2018-08-30].
- ↑ Rektorzy Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. seminarium-krakow.pl (arch.). [dostęp 2016-05-14].
- ↑ Ks. prof. Roman Pindel – nowym szefem Konferencji Rektorów Seminariów Duchownych. ekai.pl (arch.), 2013-09-03. [dostęp 2018-08-30].
- ↑ Bielsko-Biała: Bp Tadeusz Rakoczy przechodzi na emeryturę. Ks. prał. Roman Pindel – biskupem bielsko-żywieckim. episkopat.pl (arch.), 2013-11-16. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ R. Karp: Kard. S. Dziwisz głównym konsekratorem nowego biskupa bielsko-żywieckiego. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2013-12-10. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ a b R. Karp: Bielsko-Biała: uroczystości konsekracji i ingresu nowego ordynariusza. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2014-01-06. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ Święcenia biskupie i ingres nowego biskupa bielsko-żywieckiego. episkopat.pl (arch.), 2014-01-03. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ R. Karp: Bp Roman Pindel objął kanonicznie diecezję bielsko-żywiecką. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2014-01-07. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ R. Karp: Ingres bp. Romana Pindla do konkatedry w Żywcu. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2014-01-19. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ Roman Pindel na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ Wybory 392. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2021-06-06. [dostęp 2021-06-19].
- ↑ Ubóstwo, migranci, rodzina, reakcja na nadużycia – tematami 369. Zebrania Plenarnego KEP. ekai.pl (arch.), 2015-06-11. [dostęp 2018-08-30].
- ↑ Sprawa Janusza Szymika. Zawiadomienie w sprawie czterech hierarchów w tym kard. Dziwisza. onet.pl, 2021-03-11. [dostęp 2022-08-18].
- ↑ S. Piegza: Czy Pan Bóg zapomniał o Międzybrodziu?. onet.pl, 2020-09-11. [dostęp 2022-09-10].
- ↑ S. Piegza: Prokuratura odmówiła wszczęcia śledztwa w sprawie biskupów i kard. Dziwisza. onet.pl, 2021-10-01. [dostęp 2021-10-06].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Romana Pindla na stronie diecezji bielsko-żywieckiej. [dostęp 2016-11-04].
- Roman Pindel na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-23].
- Roman Pindel [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-11-16] (ang.).
- Roman Pindel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-11-16].
- Roman Pindel w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-07-27].