Imię i nazwisko |
Emilie Rose Macaulay |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1881 |
Data i miejsce śmierci |
30 października 1958 |
Dziedzina sztuki |
literatura |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
Dame Emilie Rose Macaulay (ur. 1 sierpnia 1881 w Rugby, zm. 30 października 1958 w Londynie[1]) – brytyjska pisarka.
Urodziła się 1 sierpnia 1881. Jej ojcem był George Campbell Macaulay, uczony zajmujący się literaturą klasyczną, a dziadkiem ze strony matki William Conybeare, duchowny i pisarz[2].
W dzieciństwie mieszkała z rodziną przez siedem lat w Varazze. Po powrocie do Anglii ukończyła szkołę średnią w Oksfordzie, a następnie studiowała historię nowożytną w Somerville College w Oksfordzie w latach 1900–1903[2].
Jej pierwsza powieść Abbots Verney ukazała się w 1906. Od 1912 mieszkała w Londynie. Podczas I wojny światowej pracowała jako pielęgniarka, a od 1916 w War Office. W okresie międzywojennym, a także po II wojnie światowej dużo publikowała, zarówno powieści i zbiory poezji, jak i literaturę faktu, m.in. biografię Johna Miltona (w 1934). Pisała powieści osadzone we współczesności, z wyjątkiem They Were Defeated, której akcja dzieje się w XVII wieku.
Jej powieść z 1956 The Towers of Trebizond, historia grupy anglokatolików przemierzających Turcję na wielbłądzie, uznawana jest za jej największe osiągnięcie. Uzyskała za nią James Tait Black Memorial Prize.
Nie założyła rodziny. Była długoletnią przyjaciółką Geralda O’Donovana, pisarza i byłego księdza, który został także jej kochankiem[3].
W 1958 została Damą Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego[1].
Za źródłem[4]: