wieś | |
Przystanek kolejowy na granicy Lublina i Rudnika | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
602[2] |
Strefa numeracyjna |
81 |
Kod pocztowy |
20-258[3] |
Tablice rejestracyjne |
LUB |
SIMC |
0394000[4] |
Położenie na mapie gminy Wólka ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu lubelskiego ![]() | |
![]() |
Rudnik – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Wólka[4][5].
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
1 stycznia 1989 część wsi (12,95 ha) włączono do Lublina[7].
Wieś stanowi sołectwo gminy Wólka[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 430 mieszkańców[9].
Rudnik pierwszy raz w dziejach wzmiankowano w roku 1409[10]. Wieś w XV wieku należała do bardzo wielu właścicieli. W połowie XVI wieku dziedzicem miejscowości był stolnik lubelski Mikołaj Samborzecki. W 1626 Rudnik widniał jako własność Dominika Chryzostoma Zasławskiego[11]. Wspomina tę wieś Jan Długosz w Liber beneficiorum (t.II, strona 537). W 1531 r. wieś Jakubowice (Murowane) i Rudnik, wsie w parafii Lublin, płaciły z 5 łanów 2 floreny (Pawiński, Kodeks Małopolski s. 347).
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1888 – Rudnik stanowił wieś i folwark w powiecie lubelskim, gminie Wólka, parafii Kalinowszczyzna, odległy 3 wiorsty od Lublina. W 1884 roku folwark Rudnik, który w 1869 r. oddzielony został od dóbr Jakubowice Murowane, posiadał rozległość 563 mórg[12].