Rudolf Buchheim
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: farmakologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Rudolf Buchheim (ur. 1 marca 1820 w Budziszynie, zm. 25 grudnia 1879 w Gießen) – niemiecki farmakolog.
W 1845 uzyskał tytuł doktora na uniwersytecie w Lipsku i wkrótce po tym został profesorem na Uniwersytecie w Dorpacie. Na tej uczelni utworzył pierwszą katedrę farmakologii. W roku 1867 został profesorem farmakologii i toksykologii na Uniwersytecie w Gießen[1][2].
Buchheim był pionierem farmakologii doświadczalnej. Przypisuje mu się przekształcenie farmakologii z empirycznej praktyki medycznej w dziedzinę stricte naukową. Wprowadził do farmakologii doświadczenie biologiczne jako metodę badawczą i stworzył metodologię oznaczania ilościowego i leczniczych właściwości związków chemicznych.
W czasie studiów w Lipsku Buchheim przetłumaczył na niemiecki podręcznik farmakologii Jonathana Pereiry. Dokonał przy tym jego uaktualnienia i poprawy, dodając jeden własny rozdział. Jego znanym uczniem był Oswald Schmiedeberg, który również położył podwaliny pod współczesną farmakologię.
Obecnie na Uniwersytecie w Gießen znajduje się Wydział Farmakologii imienia Rudolfa Buchheima.