Rusi Rusew
| |
 generał artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1912–1944 |
| Siły zbrojne |
|
| Stanowiska |
minister wojny |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Rusi Christow Rusew (bułg. Руси Христов Русев, ur. 27 listopada 1887 w Gabrowie, zm. 1 lutego 1945 w Sofii[1]) – bułgarski wojskowy, generał artylerii, w latach 1943-1944 minister wojny, ofiara represji komunistycznych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1909 ukończył szkołę wojskową w Sofii. Brał udział w wojnach bałkańskich i I wojnie światowej jako dowódca baterii w 4 pułku artylerii. W latach 20. służył w kilku garnizonach jako oficer artylerii[1]. W latach 30. pełnił funkcję oficera inspekcyjnego w oddziałach artylerii. W latach 1935–1936 dowodził baterią artylerii, broniącą zakładów zbrojeniowych w Kazanłyku[1]. W 1936 uzyskał awans na pierwszy stopień generalski i objął stanowisko inspektora generalnego w ministerstwie wojny. W latach 1938–1939 przebywał w Berlinie, gdzie negocjował sprawę kredytów niemieckich na dozbrojenie armii bułgarskiej. W 1943 objął stanowisko ministra wojny w gabinecie Dobri Bożiłowa, a następnie w gabinecie Iwana Bagrianowa[1]. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Bułgarii wydał rozkaz armii bułgarskiej, aby nie stawiała oporu[1]. W 1944 aresztowany i skazany na karę śmierci przez Trybunał Ludowy, podobnie jak inni ministrowie rządu Iwana Bagrianowa. 1 lutego 1945 został rozstrzelany w Sofii[1].
W 1996 Sąd Najwyższy Bułgarii oczyścił Rusewa ze stawianych mu zarzutów[1].
Był żonaty (żona Anastasija z d. Złatarska (1889-1976)), miał dwoje dzieci (syna i córkę).
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik (Подпоручик) (1909)
- porucznik (Поручик) (1911)
- kapitan (Капитан) (1915)
- major (Майор) (1919)
- podpułkownik (Подполковник) (1923)
- pułkownik (Полковник) (1928)
- generał major (Генерал-майор) (1936)
- generał porucznik (Генерал-лейтенант) (1940)
- generał artylerii (Генерал от артилериятa) (1943)
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 394.
|
.svg)