SM UB-5 bliźniaczy do UB-7, około 1918 roku | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy |
1914 |
Położenie stępki |
30 listopada 1914 |
Wodowanie |
kwiecień 1915 |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby |
6 maja 1915 |
Wycofanie ze służby |
27 września 1916 |
Los okrętu |
zaginął w okolicach Warny |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
127 ton ↑ |
Długość |
28,1 m |
Szerokość |
3,2 m |
Zanurzenie |
3 m |
Zanurzenie testowe |
50 m |
Napęd | |
na powierzchni: silnik Diesla o mocy 60 KM pod wodą: silnik elektryczny o mocy 120 KM | |
Prędkość |
6,5 węzła ↑ |
Zasięg |
1650 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↑ |
Uzbrojenie | |
2 torpedy, karabin maszynowy kal. 8 mm | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 dziobowe wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm |
Załoga |
15 |
SM[1] UB-7 – niemiecki okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1914-1915. Wodowany w kwietniu 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 6 maja 1915 roku. Pierwszym dowódcą został Wilhelm Werner[2]. 6 maja 1915 roku okręt został przydzielony do Flotylli Pola (Deutsche U-Halbflotille Pola). UB-7 w czasie 15 patroli zatopił 4 statki nieprzyjaciela o łącznej wyporności 6 283 BRT[3]. W czerwcu 1915 roku okręt został przeniesiony do Constantinople Flotilla i przedostał się na Morze Czarne.
Pierwszą zatopioną jednostką był brytyjski parowiec „Patagonia”, zbudowany w 1913 roku, o wyporności 6011 BRT. Okręt został storpedowany i zatopiony 15 września 1915 roku około 10 mil na północny wschód od Odessy[4].
W kwietniu 1916 roku UB-7 zatopił dwa niewielkie rosyjskie statki żaglowe „Sal’dagan” i „Gryoza”.
12 kwietnia 1916 roku nowym kapitanem UB-7 został mianowany Hans Lütjohann[5]. Pod jego dowództwem, 31 sierpnia, UB-7 zatopił niezidentyfikowany rosyjski żaglowiec.
27 września 1916 roku UB-7 wyruszył z Warny na patrol w okolicach Sewastopola i zaginął.