Kardynał prezbiter | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1644 | |
Data i miejsce śmierci |
10 lutego 1701 | |
Miejsce pochówku | ||
Arcybiskup ad personam Orvieto | ||
Okres sprawowania |
1681–1694 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Diakonat |
31 marca 1668 | |
Prezbiterat |
18 listopada 1668 | |
Sakra biskupia |
28 czerwca 1675 | |
Kreacja kardynalska |
1 września 1681 | |
Kościół tytularny |
Santa Maria del Popolo |
Data konsekracji |
28 czerwca 1675 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator |
nieznany | ||||||||||||||||||||
|
Savo Millini (ur. 4 lipca 1644 w Rzymie, zm. 10 lutego 1701 tamże) – włoski kardynał.
Urodził się 4 lipca 1644 roku w Rzymie, jako syn Maria Milliniego i Ginevry di Neri Capponi[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 31 marca 1668 roku przyjął święcenia diakonatu, a 18 listopada – prezbiteratu[1]. 17 czerwca 1675 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Cezarei, a jedenaście dni później przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został nuncjuszem w Hiszpanii i asystentem Tronu Papieskiego[1]. 1 września 1681 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria del Popolo[2] W tym samym roku został arcybiskupem ad personam Orvieto, a cztery lata później zrezygnował z nuncjatury[2]. W 1694 roku został przeniesiony do diecezji Nepi i Sutri[2]. Zmarł 10 lutego 1701 roku w Rzymie[1].