Płaskie, sztywne, tęgie, o szerokości 2–5 mm, na górnej stronie blaszki zielone, bez owoszczenia, z wyraźnym, białym obrzeżeniem. Liście odziomkowe mają długość 10–25 cm, górne łodygowe około 1 cm. Górna powierzchnia skórki (można to dostrzec tylko w mikroskopie) ma komórki naprzemiennie wydłużone i krótkie. Ich zewnętrzna ściana komórkowa jest silnie zgrubiała, również szparki są grubościenne i mają wystające kąty.
Drobne, niepozorne, zebrane w główkowaty kwiatostan jajowatą lub walcowatą, krótką wiechę składającą się z dwu-trzykwiatowych kłosków wyrastających po 1–3 na osi kwiatostanu. Wiecha jest mniej gęsta niż u innych gatunków seslerii. Dolna plewka orzęsiona jest krótko i tylko na szczycie, na brzegu i na nerwie głównym. Na szczycie ma 3 ząbki, przy czym dwa boczne są beozstne lub mają tylko krótkie ostki. Środkowa ość plewki jest co najmniej czterokrotnie od niej krótsza.
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑Adam Zając, Maria Zając (red.): Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 520. ISBN 83-915161-1-3.
↑Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce