Prototyp Siemens-Schuckert E.I | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
1915/1916 |
Lata produkcji |
1916 |
Liczba egz. |
21 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
10 m |
Długość |
7,1 m |
Wysokość |
2,8 m |
Powierzchnia nośna |
16 m² |
Masa | |
Własna |
473 kg |
Startowa |
673 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
140 km/h |
Zasięg |
210 km |
Długotrwałość lotu |
1,5 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 km kal. 7,92 mm | |
Użytkownicy | |
Luftstreitkräfte |
Siemens-Schuckert E.I – niemiecki jednopłatowy jednoosobowy samolot myśliwski z I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Siemens-Schuckertwerke GmbH . Wyprodukowana w małej serii maszyna trafiła do jednostek bojowych Luftstreitkräfte w 1916 roku, jednak wobec pojawienia się nowocześniejszych alianckich myśliwców została wycofana z frontu.
Siemens-Schuckert E.I został zaprojektowany w 1915 roku wytwórni Siemens-Schuckertwerke GmbH przez Franza Steffena[1][2]. Jednopłatowy jednoosobowy samolot myśliwski klasy E – pierwszy myśliwiec w historii fabryki – bazował na podobnych konstrukcjach Fokkera i Pfalza[1][2]. Prototyp, ukończony w październiku 1915 roku, miał konwencjonalną drewnianą konstrukcję wzmocnioną naciągami z drutu, ze skrzydłami ze szkieletem wykonanym z rur stalowych pokrytych płótnem bez lotek (sterowanie poziome odbywało się poprzez skręcanie płata) i kadłubem pokrytym sklejką[3][4]. Do napędu płatowca użyto nowatorskiego, birotacyjnego silnika gwiazdowego Siemens-Halske Sh.I, w którym wał korbowy wraz ze śmigłem wirowały w przeciwnym kierunku niż cylindry[2][5]. Prototyp wyposażony był w spiczasty kołpak, który nie występował w samolotach seryjnych[2][4].
Badania w locie myśliwca zostały ukończone pomyślnie 17 marca 1916 roku, po czym Idflieg złożyło zamówienie na 20 egzemplarzy seryjnych[1][3][a]. Samoloty zostały wyprodukowane w zakładach Pflaza w Norymberdze, otrzymując numery ewidencyjne od 550/15 do 569/15[3]. Uzbrojenie maszyn seryjnych stanowił pojedynczy, stały zsynchronizowany karabin maszynowy LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[1][2].
Myśliwce Siemens-Schuckert E.I weszły do służby w Luftstreitkräfte w sierpniu 1916 roku[6]. Maszyna o numerze 552/15 posłużyła do prób statycznych przeprowadzonych na lotnisku Johannisthal, kilka egzemplarzy trafiło do Riesenflugzeugabteilung 500 i 501, kilka do armijnych parków lotniczych, a większość zasiliła szkoły lotnicze (egzemplarze o numerach 561, 562 i 565–569/15 zostały skanibalizowane na części zamienne)[6]. Według stanu na 31 października 1916 roku w służbie bojowej na froncie zachodnim znajdowało się zaledwie pięć egzemplarzy E.I[1]. Spowodowane to było pojawieniem się na froncie znacznie nowocześniejszych alianckich myśliwców Nieuport 11 i Airco DH.2[1][3].
Siemens-Schuckert E.I był jednosilnikowym, jednoosobowym jednopłatem myśliwskim[1][2]. Długość samolotu wynosiła 7,1 metra, a jego wysokość 2,8 metra[1][7]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 10 metrów[7], a powierzchnia nośna 16 m²[1][7]. Masa własna wynosiła 473 kg, zaś masa całkowita (startowa) 673 kg[1][7].
Napęd stanowił chłodzony powietrzem 9-cylindrowy birotacyjny silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh.I o mocy 75 kW (100 KM)[1][4][b]. Prędkość maksymalna wynosiła 140 km/h na poziomie morza[1][7][c]. Długotrwałość lotu wynosiła 1,5 godziny, a zasięg 210 km[1][2].
Myśliwiec uzbrojony był w pojedynczy stały zsynchronizowany karabin maszynowy LMG 08/15 kalibru 7,92 mm, umieszczony na grzbiecie kadłuba[1][8].