Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1834 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
20 marca 1909 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Sientje van Houten (ur. 23 grudnia 1834 w Groningen, zm. 20 marca 1909 w Hadze) – holenderska malarka specjalizująca się w malowaniu martwej natury i pejzaży, wraz z mężem Hendrikiem Willemem Mesdagem (1831–1915), malarzem marynistą zajmowała się kolekcjonowaniem sztuki.
Sientje van Houten urodziła się w rodzinie menonickiej 23 grudnia 1834 roku w Groningen[1] . Była najstarszym z siedmiorga dzieci – jej brat Samuel van Houten (1837–1930) stał się popularnym politykiem[1] . Jej ojciec, Derk van Houten, prowadził tartak, handlował drewnem i zasiadał w radzie miejskiej Groningen[1] . Miał także niewielką kolekcję dzieł sztuki, dzięki której Sientje wcześnie zetknęła się ze sztuką[1] . Z powodu złego stanu zdrowia matki, musiała zająć się prowadzeniem domu[1] .
W 1856 roku poślubiła maklera giełdowego Hendrika Willema Mesdaga (1831–1915) z zaprzyjaźnionej rodziny menonickiej[1] . W 1864 roku dzięki spadkowi po zmarłym teściu Hendrik porzucił pracę i całkowicie poświęcić się malarstwu[1] . Małżeństwo zamieszkało w Oosterbeek, gdzie Hendrik malował w plenerze[1] . Latem 1866 roku Hendrik rozpoczął naukę rysunku w Brukseli u holenderskiego malarza Willema Roelofsa (1822–1897) i para przeniosła się do Belgii[1] . Ich dom stał się miejscem spotkań belgijskich i holenderskich malarzy[1] . Sientje zaczęła również malować[1] . W 1868 roku para przebywała na niemieckiej wyspie Norderney, gdzie Hendrik zainteresował się tematyką marynistyczną[1] . Po przeprowadzce do Hagi w 1869 roku Hendrik wynajął studio z widokiem na morze[1] . Sientje zaczęła pobierać lekcje rysunku u przyjaciela rodziny – malarza Christiaana d'Arnaud Gerkensa (1823–1892)[1] . Po śmierci syna Klaasa w 1871 roku Sientje całkowicie poświęciła się malarstwu[1] .
Początkowo zajmowała się malarstwem pejzażowym i często pracowała z zaprzyjaźnionymi artystami[1] . Jej pejzaże charakteryzowały się bogatą, ciemną paletą i miały nastrojowy charakter[1] . Malowała również portrety i martwe natury z kwiatami i owocami[1] . Zaczęła wystawiać swoje prace 1872 roku, a jej obrazy pokazywano m.in. w Antwerpii, Londynie, Paryżu, Chicago, Nowym Jorku, Wenecji i Wiedniu[1] . Jej dwa pejzaże Hutten bij ondergaande zon (pol. „Chaty w zachodzącym słońcu”) oraz Heide bij Ede (pol. „Wrzosowisko koło Ede”) zdobyły brązowy medal na światowej wystawie w Paryżu w 1889 roku[1] . Sientje uważana była za przedstawicielkę impresjonistycznej szkoły haskiej[2] .
Malarka należała do stowarzyszenia przyjaciół sztuki Pulchri Studio[1] . Utrzymywała kontakty z wieloma artystami, a od 1875 roku gromadziła wokół siebie młodych artystów, którym udziela lekcji[1] .
W 1881 roku pomagała mężowi malować wielkoformatowe dzieło panoramiczne o powierzchni płótna 1680 m² – Panoramę Mesdag[1] . Prawdopodobnie namalowała (część) wioski Scheveningen lub dużą część wydm[1] . Sama Sientje jest przedstawiona na płótnie jako kobieta pod białym parasolem na plaży w Scheveningen[2] .
Jej prace znajdują się m.in. w[1] : Rijksmuseum w Amsterdamie[3], Dordrechts Museum, Kunstmuseum Den Haag, Museum Mesdag w Hadze, Frans Hals Museum w Haarlem, Kröller-Müller Museum w Otterlo[4], Museum Boijmans Van Beuningen w Rotterdamie[5].
Wraz z mężem stworzyła pokaźną kolekcję dzieł sztuki, obejmującą prawie 350 obrazów, akwareli, rysunków i rycin współczesnych jej artystów[1] . W 1887 roku dla przechowywania zbiorów para wybudowała przydomowe muzeum, a w 1903 roku przekazała kolekcję i muzeum państwu[1] .
Za wkład w sztukę narodową Sientje została uhonorowana orderem Oranje-Nassau[1] .
Chorowała na miażdżycę i zmarła 20 marca 1909 roku w Hadze[1] .