Sigrid Onégin

Sigrid Onégin
Imię i nazwisko	Elisabeth Elfriede Emilie Hoffmann
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1889 ; Sztokholm
Pochodzenie	amerykańskie
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 1943 ; Magliaso
Typ głosu	alt
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewaczka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sigrid Onégin, właśc. Elisabeth Elfriede Emilie Hoffmann^[1]^[2], także Lilly Hoffmann^[1] (ur. 1 czerwca 1889 w Sztokholmie, zm. 16 czerwca 1943 w Magliaso^[1]^[2]) – niemiecka śpiewaczka operowa, alt.

Życiorys

Była córką Niemca i Francuzki^[2]. Wychowywała się w Paryżu, studiowała w Monachium i Mediolanie, konsultowała się także w zakresie śpiewu z Lilli Lehmann i Margarethe Siems^[1]. Zadebiutowała jako śpiewaczka na koncercie w Wiesbaden w 1911 roku^[2], wówczas jeszcze pod nazwiskiem Lilly Hoffmann^[1]. W 1912 roku została zaangażowana do opery w Stuttgarcie, gdzie wystąpiła w swojej pierwszej roli operowej – Carmen w operze Georges’a Bizeta^[1]^[2]. W tym samym roku kreowała rolę Diady w prapremierze opery Richarda Straussa Ariadna na Naksos^[1]. W 1913 roku poślubiła rosyjskiego pianistą Jewgienija Lwowa (1883–1919), posługującego się pseudonimem Eugene Onégin i przybrała wówczas swój pseudonim sceniczny^[1]^[2]. W czasie I wojny światowej jako żona Rosjanina została internowana w Niemczech^[1]. Po śmierci męża powtórnie zawarła związek małżeński, z niemieckim lekarzem Fritzem Penzoldtem^[2].

W latach 1919–1920 śpiewała w operze w Monachium^[1]^[2]. W 1922 roku debiutowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku jako Amneris w Aidzie Giuseppe Verdiego^[1]^[2]. Występowała w Berlinie (1926–1933), Londynie (1927) i Zurychu (1931–1935), a także na festiwalach w Salzburgu (1931–1932) i Bayreuth (1933–1934)^[2].

Występowała w operach i dramatach muzycznych Richarda Wagnera (m.in. Fryka w Walkirii, Brangena w Tristanie i Izoldzie, Waltrauta w Zmierzchu bogów), kreowała też główną rolę w Orfeuszu i Eurydyce Ch.W. Glucka i rolę Dalili w Samsonie i Dalili Camille’a Saint-Saënsa^[1]. Dysponowała głosem o dużej rozpiętości, pozwalającym jej odtwarzać także sopranową partię Lady Makbet w Makbecie Giuseppe Verdiego^[1]. Pozostawiła po sobie nagrania płytowe dla wytwórni Polydor, Brunswick, Victor i HMV^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 163. ISBN 978-83-224-0808-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2658. ISBN 0-02-865529-X.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 163. ISBN 978-83-224-0808-7.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2658. ISBN 0-02-865529-X.

[1]

[2]