Simone Brangier Boas

Simone Brangier Boas
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1895
La Crèche

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1981
Filadelfia

Dziedzina sztuki

rzeźba

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Simone Marthe Brangier Boas (ur. 3 lutego 1895 w La Crèche, zm. 17 czerwca 1981 w Filadelfii) – amerykańska rzeźbiarka modernistyczna francuskiego pochodzenia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 3 lutego 1895 roku jako Simone Marthe Brangier w La Crèche, w rodzinie Pierre’a Armanda Brangiera i Marie-Louise Geiser. W 1904 roku emigrowała do Stanów Zjednoczonych, a w 1921 roku przyjęła amerykańskie obywatelstwo. W 1917 roku ukończyła studia na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, kształciła się także w kalifornijskiej szkole sztuk pięknych w pracowni Leo Lentelliego[1][2]. Podczas zajęć w Berkeley na temat jaźni poznała swego przyszłego męża, doktoranta George’a Boasa[3].

Podczas I wojny światowej Brangier wyjechała do Francji by nieść pomoc uchodźcom, za co później została odznaczona Medalem Wdzięczności Francuskiej. Utrzymała kontakt z Boasem, który zaciągnął się do amerykańskich sił zbrojnych i służył jako adjutant u generała Charlesa Kilburna. Po wojnie Brangier studiowała na Académie de la Grande Chaumière u Antoine’a Bourdelle’a[1][2][3].

W 1921 roku wyszła za mąż za Boasa. Para osiadła w Baltimore, gdzie Boas rozpoczął pracę na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa[1][3].

Boas należała do członków założycieli Sculptors Guild[4]. Historyczka sztuki Charlotte Streifer Rubinstein scharakteryzowała prace artystki, które przedstawiały masywne, stylizowane głowy i postaci w zamkniętej bryle, jako wierne surowcowi rzeźbiarskiemu[2]. Jedną z takich prac była rzeźba Ceres (1926): wyrzeźbiona z mahoniu postać trzymająca róg obfitości, którą zakupiły siostry Cone. Była to jedyna amerykańska rzeźba w ich kolekcji[2]. Z kolei praca Mother and Child (1932), która zdobyła dwie nagrody w Baltimore, znalazła się na wystawie Painting and Sculpture from 16 American Cities (1933–1934) prezentowanej w Museum of Modern Art, a dziś należy do zbiorów Baltimore Museum of Art, w którym Boas także wykładała[4]. Jej twórczość została również zaprezentowana m.in. w ramach Wystawy Światowej w Nowym Jorku w 1939 roku[4].

Podczas II wojny światowej ponownie zaangażowała się w niesienie pomocy uchodźcom, kierując w latach 1939–1948 oddziałem organizacji Committee for Franco-British Relief i jej zastępcy, American Aid to France. Za swą pracę została odznaczona orderem Legii Honorowej klasy V[5].

Zmarła 17 czerwca 1981 roku w domu opieki w Filadelfii[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Who's who of American women, Chicago: Marquis Who's Who, 1959, s. 104.
  2. ↑ a b c d Charlotte Streifer Rubinstein, American Women Sculptors: A History of Women Working in Three Dimensions, Boston: G.K. Hall, 1990, s. 242–243, ISBN 0-8161-8732-0.
  3. ↑ a b c Ernst Gombrich, Tributes. Interpreters of Our Cultural Tradition, Ithaca: Cornell University Press, 1984, s. 169–171, ISBN 0-8014-1703-1.
  4. ↑ a b c Preserving the Legacies of Women Artists [online], BMA Stories, 2 października 2019 [dostęp 2022-01-29] (ang.).
  5. ↑ a b Simone Boas, sculptor, dies at 86, „The Baltimore Sun”, Newspapers.com, 18 czerwca 1981, s. 21 [dostęp 2022-01-29] (ang.).