Small Astronomy Satellite 2

Small Astronomy Satellite 2

Wizja artystyczna satelity
Inne nazwy	SAS-2, SAS 2, SAS-B, Explorer 48
Indeks COSPAR	1972-091A
Indeks NORAD	06282
Państwo	Stany Zjednoczone
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	Scout
Miejsce startu	Centrum kosmiczne Luigi Broglio, Kenia
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	443 km
Apogeum	632 km
Okres obiegu	95,4 min
Nachylenie	1,9°
Mimośród	0,01366
Czas trwania
Początek misji	15 listopada 1972 22:13 UTC
Koniec misji	8 czerwca 1973
Powrót do atmosfery	20 sierpnia[a] 1980
Wymiary
Wymiary	kadłub: 0,59 × 1,35 m
Masa całkowita	166 kg

Small Astronomy Satellite 2 (inne nazwy: SAS-2, SAS B, Explorer 48) – sztuczny satelita NASA należący do programu Explorer, drugi z serii małych satelitów do badań astronomicznych. Statek dostarczył pierwszych szczegółowych informacji o niebie w zakresie gamma. W trakcie trwającej około pół roku misji naukowej zbadano ok. 55% nieba, w tym większość płaszczyzny dysku Galaktyki.

Satelita został wystrzelony 15 listopada 1972 roku z morskiej platformy San Marco u wybrzeży Kenii, należącej do Centrum kosmicznego Luigi Broglio. Wszedł na niską orbitę okołoziemską o inklinacji ok. 2°.

SAS-2 miał kształt zbliżony do walca o wymiarach 0,59 na 1,35 metra. Wyposażony został w cztery panele ogniw słonecznych, które ładowały akumulator niklowo-kadmowy o pojemności 6 Ah. Statek był stabilizowany obrotowo, jednak obracał się bardzo wolno – zaledwie 1/12 obrotu na minutę. Satelita miał na pokładzie tylko jeden instrument naukowy – teleskop gamma, który wykonywał obserwacje w zakresie energii 20 MeV – 1 GeV. Został on włączony 20 listopada 1972, a 27 listopada satelita uzyskał status w pełni operacyjny. Dane były zbierane z prędkością 1000 bps i mogły być zapisywane na rejestratorze taśmowym, a jednocześnie transmitowane w czasie rzeczywistym. Zapisane dane były transmitowane raz w trakcie jednej orbity przez około 5 minut. 8 czerwca 1973 nastąpiła awaria zasilania i od tej pory nie uzyskano już żadnych użytecznych danych.

SAS-2 odkrył m.in. gwiazdę neutronową Gemingę – drugie pod względem mocy źródło promieniowania gamma wysokich energii^[1].

Zobacz też

• astronomia promieniowania gamma

Uwagi

1. Space 40 podaje 20 sierpnia 1976.

Przypisy

1. David Darling: Geminga. [w:] Encyclopedia of Science [on-line]. [dostęp 2014-07-16]. (ang.).

Bibliografia

• SAS-B. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2014-07-16]. (ang.).
• SAS-2. [w:] HEASARC [on-line]. Goddard Space Flight Center, 2003-10-08. [dostęp 2014-07-16]. (ang.).