Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
ciężki bombowiec dalekiego zasięgu |
Historia | |
Lata produkcji |
1917–1918 |
Liczba egz. |
18 |
Dane techniczne | |
Napęd |
4 silniki tłokowe Mercedes D.IVa o mocy 260 KM (dwa silniki pchające, dwa ciągnące) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
42,20 m |
Długość |
22,10 m |
Wysokość |
6,30 m |
Masa | |
Własna |
7680 kg |
Startowa |
max. 11 460 kg |
Osiągi | |
Prędkość dopuszczalna |
130 km/h |
Pułap |
3800 m |
Długotrwałość lotu |
8 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 karabiny maszynowe Parabellum kal. 7,92 mm, maks. 2000 kg bomb | |
Liczba miejsc | |
6 | |
Rzuty | |
Staaken R.VI – niemiecki ciężki bombowiec z okresu I wojny światowej, największy seryjnie produkowany bombowiec tego okresu. Jego dostawy sięgnęły 18 egzemplarzy (wyłączając wodnosamoloty).
Staaken R.VI był pierwszym seryjnie produkowanym bombowcem firmy Zeppelin i chociaż zbudowano 18 egzemplarzy tej maszyny, to tylko sześć zostało ukończonych przez macierzystą wytwórnię. Pierwsze loty odbyły się w 1916, w 1917 samolot przyjęto do służby, a w 1918 wycofano go ze służby[1].
Bombowce R.VI stały się podstawowym wyposażeniem dwóch Riesenflugzeugabteilungen (oddziałów gigantycznych bombowców): Rfa 500 i Rfa 501, których zadaniem były naloty na Francję i Wielką Brytanię. Samoloty te okazały się nadzwyczaj skuteczne, mimo to, że 11 z 18 maszyn stracono (tylko 2 w wyniku działań wroga). Z samolotów, które przetrwały wojnę, kilka było wykorzystywanych jako maszyny cywilne.