Staaken R.XIVa | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
ciężki bombowiec dalekiego zasięgu |
Załoga |
7 |
Historia | |
Data oblotu |
1918 |
Lata produkcji | |
Liczba egz. |
około 7 |
Dane techniczne | |
Napęd |
5 silników tłokowych Mercedes D.IVa o mocy 260 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
42,2 m |
Długość |
22,5 m |
Wysokość |
6,3 |
Masa | |
Własna |
10 350 kg |
Użyteczna |
14 450 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
130 km/h |
Prędkość przelotowa |
115 km/h |
Pułap |
4500 m |
Zasięg |
1300 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
6 karabinów MG08, maksymalnie 2000 kg bomb | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Ukraina, Włochy, Rumunia |
Staaken R.XIV – ciężki bombowiec będący rozwinięciem Staaken R.VI. Był to największy i najcięższy samolot I wojny światowej[1].
Wyprodukowano trzy egzemplarze w wersji podstawowej, a pozostałe cztery w wersji R.XIVa, które nie były używane przez Luftstreitkräfte[1].
Projekt powstał w 1917 roku. Pierwszy egzemplarz miał mieć silnik Austro-Daimler V-12. Podczas testów jednak samolot napędzano silnikami Basse & Selve BuS.IVa. Ostateczną wersję napędzano silnikiem Maybach Mb.IVa, co skutkowało mniejszą prędkością samolotu. By temu zaradzić, dodano piąty silnik[1].
W wersji R.XIVa zwiększono pułap, prędkość wznoszenia i liczbę przenoszonych bomb[1].
Pierwsze dwa samoloty zostały przydzielone do Rfa 501 na froncie zachodnim, a trzeci został wysłany na front wschodni. Obydwa przydzielone do Rfa 501 zostały zestrzelone[1].
4 sierpnia 1919 samolot Staaken R.XIV (numer boczny R-71) lecący na Ukrainę uległ katastrofie w lesie pomiędzy Rudami a Kuźnią Raciborską, była to jedna z pierwszych katastrof lotniczych w Europie. Z niewyjaśnionych przyczyn samolot runął na ziemię, grzebiąc wszystkich członków załogi i pasażerów[2].