Stalag Luft IV Gross Tychow – niemiecki obóz jeniecki dla zestrzelonych lotników alianckich, założony w kwietniu 1944, w Okręgu Wojskowym II, w lesie 2,5 km na wschód-północny wschód od Podborska, 1 km na południowy wschód od Modrolasu, 5,5 km na zachód-północny zachód od Tychowa, 1 km na północ od drogi wojewódzkiej nr 169.
Obóz jeniecki powstał w Żaganiu (niem. Sagan), w kwietniu 1944 jako Stalag Luft IV Sagan-Belaria, podobóz Stalagu Luft III Sagan, po kilku tygodniach został przeniesiony do Tychowa (niem. Groß Tychow). Prawdopodobnie do końca był zależny od obozu w Żaganiu[1]. Obóz na rzucie kwadratu zaplanowano podzielić na cztery odseparowane niezależne sektory (A, B, C, D), które były odseparowane niby pasami granicznymi. 14 maja 1944 do przygotowanego sektora A przybył pierwszy transport 64 więźniów. W lipcu tego roku kolejnym transportem przywieziono jeńców z obozów przejściowych Dulag Luft Wetzlar oraz z Budapesztu. Następne transporty lotników przybywały do sukcesywnie oddawanych do użytku baraków i sektorów. Latem i jesienią 1944 trafiły tu duże transporty jeńców ewakuowanych drogą morską z obozu na Litwie Stalag Luft VI Heydekrug[2].
Ogółem w obozie przebywało około 8000 jeńców wojennych; na początku 1945 roku ich liczba przekroczyła 10 000.
Amerykanie | Brytyjczycy | Rosjanie | |
---|---|---|---|
1 lipca 1944 | 1482 | 4 | |
1 października 1944 | 6977 | 884 | |
1 stycznia 1945 | 8708 | 902 | 132 |
Wśród wymienionych Brytyjczyków z RAF-u, wielu było obcokrajowców: 147. Kanadyjczyków, 37. Australijczyków, 22. Nowozelandczyków, 8. Południowoafrykańczyków, 58. Polaków, 1 Norweg, 2. Francuzów, 5. Czechów.
Przed zbliżającym się Frontem Wschodnim Niemcy zarządzili na Pomorzu ewakuację ludności cywilnej i jeńców. 28 stycznia wywieziono z Podborska pociągiem chorych lotników do Stalagu Luft I w Barth (północne Niemcy). W dniach 6–8 lutego 1945 ewakuowano cały obóz. Piloci podzieleni na grupy marszowe, pilnowani przez straże niemieckie, pieszo ruszyli na zachód przez Białogard, Świnoujście pod Hamburg, a następnie skierowano ich do Fallingbostel, gdzie mieścił się Stalag XI B. W ciągu od 51 do 87 dni jeńcy pokonali trasę o długości około 950 kilometrów. Ocaleni nazwali ten marsz „marszem śmierci” (Death March, Black March).