| 1993 | |
|---|---|
| 1994 | |
| 1995 | |
| 1996 |
| 2004 | |
|---|---|
| 2005 | |
| 2006 | |
| 2007 | |
| 2008 | |
| 2009 |
| 2010 | |
|---|---|
| 2011 | |
| 2012 | |
| 2013 | |
| 2014 | |
| 2015 | |
| 2016 | |
| 2017 | |
| 2018 | |
| 2019 |
|
| 2020 | |
|---|---|
| 2021 |
Stan Stasiak
.jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
George E. Stipich |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Dzieci |
Shawn Stasiak (syn) |
| Kariera profesjonalnego wrestlera | |
| Pseudonimy ringowe |
Stan Stasiak |
| Wzrost |
193 cm[1] |
| Masa ciała |
122 kg[1] |
| Zapowiadany z | |
| Debiut |
1958 |
| Emerytura |
1984 |
George E. Stipich (ur. 13 kwietnia 1937 w Arvida, zm. 12 czerwca 1997) – kanadyjski wrestler lepiej znany pod swoim pseudonimem ringowym jako Stan „The Crusher” Stasiak, posiadacz wielu mistrzostw regionalnych, jednokrotny mistrz WWWF Heavyweight, członek WWE Hall of Fame.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 13 kwietnia 1937[2] w mieście Arvida w Quebecu[1] jako George E. Stipich[3]. W młodości trenował hokej na lodzie[1].
Debiutował jako wrestler w 1958 w Quebecu. Otrzymał przydomek The Crusher (pl. Łamacz), ponieważ jego finisherem na początku kariery był Bear hug. Później częściej stosował Heart Punch. Jego pseudonim ringowy, Stan Stasiak, był hołdem dla wrestlera o tym samym imieniu, który zmarł w latach 20. XX wieku na sepsę w trakcie walki wrestlerskiej[2].
W latach 1971–1979 występował w World Wide Wrestling Federation[4]. 1 grudnia 1973 pokonał Pedro Moralesa w walce o mistrzostwo WWWF Heavyweight Championship. 10 grudnia przegrał tytuł w pojedynku z Bruno Sammartino. W National Wrestling Alliance otrzymał szansę na zdobycie tytułu w walce z Jackiem Brisco w 1975 i z Terrym Funkiem w 1976, jednak przegrał obie walki. W 1977 przegrał walkę o WWWF Heavyweight Championship z Superstar Billym Grahamem, a w 1978 walkę o AWA World Heavyweight Championship z Nickiem Bockwinkelem[2].
Przeszedł na emeryturę w 1984[1]. Przeprowadził się do Toronto i pracował przez kilka lat jako ochroniarz w sklepie Hudson’s Bay. W 1997 przeprowadził się na zachodnie wybrzeże, gdzie zmarł 12 czerwca 1997 na zawał mięśnia sercowego[2].
Jego syn, Shawn Stasiak, też był wrestlerem[1].
W 2018 został wprowadzony do WWE Hall of Fame, do Skrzydła "Legacy"[4].
Mistrzostwa i osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- Big Time Wrestling
- NWA Texas Brass Knuckles Championship (2 razy)
- NWA Texas Heavyweight Championship (1 raz)
- Georgia Championship Wrestling
- Maple Leaf Wrestling
- NWA International Tag Team Championship (1 raz) – z Man Mountain Campbellem (1 raz)
- National Wrestling Alliance Vancouver
- National Wrestling Federation
- Pacific Northwest Wrestling
- NWA Pacific Northwest Heavyweight Championship (7 razy)
- NWA Pacific Northwest Tag Team Championship (10 razy) – z Billym Jackiem (2 razy), z Buddym Rose'em (1 raz), z Dutchem Savage'em (2 razy), z Buddym Moreno (1 raz), z Tonym Borne (1 raz), z The Mighty Ursusem (1 raz), ze Stanem Pulaskim (1 raz) i z Haru Sasakim (1 raz)
- World Championship Wrestling (Australia)
- World Wide Wrestling Federation/World Wrestling Entertainment
- WWWF Heavyweight Championship (1 raz)[1]
- WWE Hall of Fame (2018)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Stan Stasiak [online], Cagematch.net [dostęp 2018-05-06] (ang.).
- ↑ a b c d e Stan Stasiak [online], Online World of Wrestling [dostęp 2018-05-06] (ang.).
- ↑ Axel Saalbach, Stan Stasiak [online], The World's Largest Wrestling Database [dostęp 2018-05-12] (ang.).
- ↑ a b c Stan Stasiak [online], WWE [dostęp 2018-05-06] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil Pedro Moralesa na WWE.com
- Pedro Morales w bazie IMDb (ang.)
- Profile Pedro Moralesa na Cagematch.net, Wrestlingdata.com, Online World of Wrestling i Internet Wrestling Database