Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód |
Stefan Norris (ur. 29 kwietnia 1894 w Warszawie, zm. 24 grudnia 1979 w Bukareszcie) – polski i rumuński scenograf filmowy.
Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i na Politechnice Wiedeńskiej. Z zawodu architekt, także architekt wnętrz. Jako scenograf debiutował w 1924 filmem Śmierć za życie. Symfonia ludzkości. Był dekoratorem i autorem scenografii w ponad 100 filmach fabularnych nakręconych w kinie polskim w latach 1924–1939. Przy wielu z nich współpracował z innym utalentowanym scenografem, z wykształcenia także architektem – inż. Jackiem Rotmilem. Założył z nim firmę, która zmonopolizowała polski rynek dekoracji filmowej[1]. W okresie międzywojennym pracował przy ponad stu filmach. Wiele filmów z jego scenografią otrzymało wyróżnienia i nagrody na festiwalach filmowych w Wenecji, Lwowie i Moskwie[2].
W 1938 wyjechał do Bejrutu. W czasie wojny został internowany w Rumunii. Już w 1943 był scenografem filmu O noapte furtunoasă. Po wojnie osiadł w Bukareszcie, gdzie odnosił sukcesy jako scenograf i reżyser w teatrach Odeon i Narodowy (rum. Teatrul Odeon, Teatrul Național „Ion Luca Caragiale”) w Bukareszcie[3]. W latach 1943–1974 był scenografem przy sześciu filmach rumuńskich[4]. W latach 50. XX w. został dyrektorem techniczno-artystycznym Teatrul Național. Był autorem rumuńskich sztuk teatralnych, realizował także filmy i programy telewizyjne. W 1959 opracował gościnnie jako scenograf i reżyser Bezimienną gwiazdę Mihaila Sebastiana w Teatrze Rozmaitości w Warszawie[2].
Przetłumaczył na język rumuński Moralność pani Dulskiej.
1943
1946
1950
1951
1964
1975