Stefan Ossowiecki

Stefan Ossowiecki
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1877
Moskwa

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1944
Warszawa

Zawód, zajęcie

inżynier

Multimedia w Wikimedia Commons
Stefan Ossowiecki (1932)

Stefan Ossowiecki (ur. 22 sierpnia 1877 w Moskwie[1], zm. 5 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski inżynier zajmujący się zjawiskami paranormalnymi, uważany za jasnowidza.

Symboliczny grób Stefana Ossowieckiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 sierpnia 1877 w Moskwie[2]. Jego ojcem był polski szlachcic Jan Ossowiecki z okolic Mohylewa, inżynier i wynalazca, asystent Mendelejewa, właściciel dużych zakładów chemicznych. Matka inżyniera, Bona z Newlin-Nowohońskich[a], pochodziła z Kowieńszczyzny. Stefan miał pięcioro rodzeństwa, dwie siostry (Wiktorię i Wandę) i trzech braci (Stanisława, Henryka i Eugeniusza). Ukończył korpus kadetów w Moskwie[2], studia inżynierskie w Petersburskim Instytucie Technologicznym[3]. Odbył praktykę chemiczną we Frankfurcie nad Menem. Był współwłaścicielem fabryki farb i produktów chemicznych w Rosji. Po rewolucji był wiceprezesem Związku Wojskowych Polaków w Moskwie[2]. W 1917 został uwięziony przez bolszewików i skazany na śmierć. Po sześciu miesiącach egzekucja została wstrzymana, dzięki wstawiennictwu wysokiego rangą urzędnika, kolegi z młodości. Ossowiecki został pozbawiony majątku i przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako inżynier. W latach 1919–1925 kierował oddziałem sprzedaży Zakładów Żyrardowskich, następnie w latach 1925–1927 był dyrektorem administracyjnym Widzewskiej Manufaktury, w latach 1928–1933 prezesem zarządu Warszawskiego Towarzystwa Budowlanego. Od 1933 członek zarządu towarzystwa budowlanego Oppman i Kozłowski oraz właściciel biura technicznego, przedstawiciel generalny poznańskiej fabryki ceramiki. W 1920 był głównym pełnomocnikiem PCK. Współzałożyciel i wiceprezes rady nadzorczej Banku dla Handlu Zagranicznego[2].

Był dwukrotnie żonaty[b], nie miał jednak dzieci. Napisał książkę Świat mego ducha i wizje przyszłości (1933)[4].

Zginął w powstaniu warszawskim – najprawdopodobniej zamordowany przez gestapo 5 sierpnia 1944, podczas jednej z masowych egzekucji przeprowadzanych w ruinach gmachu Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych (Aleje Ujazdowskie 3/5). Na cmentarzu Powązkowskim (kwatera PPRK-1-79/80)[5] jest jego symboliczny grób, gdyż zwłok nie odnaleziono.

W 2015 roku Bogusław Wołoszański nakręcił 4-odcinkowy cykl „Sensacje XX wieku – Enigma”. Postać Stefana Ossowieckiego zagrał w nim aktor Waldemar Obłoza[6].

Zdolności paranormalne

[edytuj | edytuj kod]

Według relacji samego Ossowieckiego oraz osób z jego otoczenia, miał on następujące umiejętności paranormalne:

Zdolności Ossowieckiego miały rozwijać się stopniowo: w wieku 14 lat zauważał u siebie telepatyczne odbieranie myśli, na studiach ujawniły się zdolności jasnowidzenia i telekinezy, zaś w wieku 35 lat pozostało jedynie jasnowidzenie i bilokacja. Za osobę, która zauważyła rzekome zdolności Ossowieckiego i nauczyła go technik ich rozwoju uważa się Worobieja, żydowskiego kabalistę.

Seanse z Ossowieckim cieszyły się wielką popularnością[7]. Bywały na nich znane osobistości takie jak: Ignacy Paderewski czy Józef Piłsudski. Jego doświadczeniami interesowali się również Karol Szymanowski, Kazimierz Sosnkowski, Juliusz Osterwa.

Seanse psychometryczne[c] z Ossowieckim wykorzystał Jeremi Wasiutyński, przygotowując swoją monografię o Koperniku, co spotkało się z dużą krytyką, jako metoda nienaukowa. Stefan Ossowiecki, opierając się na tej metodzie, wygłaszał w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego tezy na temat prehistorycznych form życia.

Jedną z osób badających zdolności Stefana Ossowieckiego był prof. Charles Richet – laureat Nagrody Nobla[8].

Stefan Ossowiecki miał wskazać miejsce katastrofy polskiego samolotu w górach w Bułgarii z 23 listopada 1937, w której zginął ppor. pil. rez. Tadeusz Dmoszyński[9].

Ossowiecki częściowo przepowiedział okoliczności swojej śmierci. Poinformował przyjaciół, że gdy umrze, nie odnajdą jego ciała[10].

Był prezesem honorowym Towarzystwa Psychoanalitycznego w Warszawie, członkiem honorowym Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego w Paryżu[2].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Świat mego ducha i wizje przyszłości (1933)
  • Kryzys psychiki i przyszłość ludzkości (1938)

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Bona z Newlin-Nowohońskich została sportretowana przez Jana Matejkę w roku 1890 i później przez Franciszka Żmurkę.
  2. ↑ W 1922 ożenił się z Rosjanką Aliettą de la Carriere, lecz w 1930 rozwiódł się. Po raz drugi ożenił się w lipcu 1939 z Zofią ze Skibińskich, I voto Gustawową Świdową.
  3. ↑ jasnowidzenie na podstawie przedmiotów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stefan Ossowiecki | Uduchowieni [online], uduchowieni.pl, 18 września 2011 [dostęp 2022-09-03] (pol.).
  2. ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 223.
  3. ↑ Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu : (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa , 1933, s. 94.
  4. ↑ Stefan Ossowiecki, Świat mego ducha i wizje przyszłości, Warszawa: Dom Książki Polskiej, Hurtownia dla Księgarzy i Wydawców, 1933.
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: OSSOWIECCY I JACYNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18].
  6. ↑ ENIGMA - cz.2 - SENSACJE XX WIEKU - Film dokumentalny - Lektor PL. [dostęp 2023-08-15].
  7. ↑ Słowo wstępne do drugiego wydania Świat mego ducha i wizje przyszłości, Łódź 1991
  8. ↑ Chalres Richet Biography. [dostęp 2007-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-26)].
  9. ↑ Jasnowicz Ossowiecki zakreślił na mapie miejsce katastrofy. „Polska Zachodnia”, s. 1, Nr 328 z 29 listopada 1937. 
  10. ↑ Krzysztof Boruń, Katarzyna Boruń-Jagodzińska, Ossowiecki – zagadki jasnowidzenia, Epoka 1990.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Inżynier Stefan Ossowiecki. sm.fki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
  • Jasnowidze. videor-psy.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-03)]. (kopia w www.archive.org)
  • Gustave Geley, La clairvoyance de M. Stefan Ossowiecki, (Revue métapsychique N° 4, 1922, s. 247–257).
  • M. Zawadzka, Polski jasnowidz inż. Stefan Ossowiecki, („Goniec Warszawski”, nr 112–123, 1937).
  • Artykuł/wywiad z Ossowieckim (Dziennik Poranny, 11 maja 1939).
  • Jerzy Kubiatowski, Ossowiecki Stefan (1877–1944) [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom 24, s. 431–433.
  • Adam Grzymała-Siedlecki, Niepospolici ludzie w swoim dniu powszednim, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1962.
  • Jerzy Jacyna, Fakty i legenda o Ossowieckim, (Tygodnik Demokratyczny nr 28/1970 – nr 21/1971).
  • Krzysztof Boruń, Katarzyna Boruń-Jagodzińska, Ossowiecki – zagadki jasnowidzenia, Epoka, Warszawa 1990.
  • Mary Rose Barrington, Ian Stevenson and Zofia Weaver, A World in a Grain of Sand. The Clairvoyance of Stefan Ossowiecki, Mac Farland & Company, Inc., Publishers, Jefferson, North Carolina and London, 2005.
  • Karolina Prewęcka: Mag Stefan Ossowiecki. Fabuła Fraza, 2018. ISBN 978-83-6541-115-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]