Stojan Ormandżiew

Stojan Ormandżiew

Стоян Орманджиев

Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1920 Warna
Data i miejsce śmierci	10 października 2006 Sofia
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole do 1937 Radecki Warna ? (?) 1937–1940 Władysław Warna 56 (5) 1941–1949 Łokomotiw Sofia 112 (6)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1938–1949  Bułgaria 20 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1950 reprezentacja Bułgarii 1952–1953 reprezentacja Bułgarii 1953 reprezentacja Bułgarii 1954–1955 reprezentacja Bułgarii 1956 reprezentacja Bułgarii 1956–1957 reprezentacja Bułgarii 1957–1960 reprezentacja Bułgarii 1960–1962 reprezentacja Bułgarii 1965–1969 CSKA Sofia 1972 reprezentacja Bułgarii 1974 reprezentacja Bułgarii 1974–1975 Czerno More Warna 1975 reprezentacja Bułgarii 1976 reprezentacja Bułgarii 1977 reprezentacja Bułgarii
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Stojan „Paszata” Ormandżiew (bułg. Стоян Орманджиев), ur. 10 stycznia 1920 w Warnie, zm. 10 października 2006 w Sofii) – bułgarski piłkarz grający na pozycji obrońcy, oraz trener piłkarski, jeden z najwybitniejszych bułgarskich szkoleniowców w historii. Kawaler wielu państwowych odznaczeń, m.in. Orderu Zasłużonego Mistrza Sportu (1960).

Kariera piłkarska

Piłkarską karierę zaczynał w Radeckim Warna, po czym w wieku siedemnastu lat przeniósł się do jego lokalnego rywala Władysława, pierwszego zdobywcy mistrzostwa Bułgarii. Po czterech latach odszedł do znacznie wówczas silniejszego Łokomotiwu Sofia; wywalczył z nim nie tylko wiele tytułów drużynowych (mistrzostwo i dwa wicemistrzostwa kraju oraz Puchar Armii Sowieckiej), ale także indywidualne - w 1948 roku zajął drugie miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarz roku (wyprzedził go Wasił Spasow). W barwach reprezentacji Bułgarii rozegrał 20 meczów. W wieku dwudziestu dziewięciu lat postanowił zakończyć piłkarską karierę i rozpocząć pracę szkoleniową.

Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Bułgarii 1945, wicemistrzostwo Bułgarii 1946 i 1947 oraz Puchar Armii Sowieckiej 1948 z Łokomotiwem Sofia
• II miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarz roku 1948 w Bułgarii.

Kariera szkoleniowa

Po ukończeniu w 1948 roku kursu trenerskiego w Związku Radzieckim został pracownikiem Bułgarskiego Związku Piłki Nożnej. Był selekcjonerem reprezentacji Bułgarii aż szesnastokrotnie w latach 1950–1977, najczęściej w duecie z Krumem Milewem. Łącznie poprowadził kadrę w dziewięćdziesięciu dwu meczach, najdłużej za jednym razem: w latach 1957–1960 w dwudziestu czterech spotkaniach.

Ormandżiew jest współtwórcą pierwszego dużego osiągnięcia reprezentacji w międzynarodowym turnieju. W 1956 roku na igrzyskach olimpijskich w Melbourne prowadzona przez niego drużyna narodowa, po pokonaniu Wielkiej Brytanii (6:1) i Indii (3:0), zdobyła brązowy medal. W półfinale Bułgarzy ulegli 1:2 ZSRR.

Od 1965 do 1969 roku prowadził CSKA Sofia i był to jeden z bardziej owocnych okresów w historii klubu. Drużyna wygrała dwukrotnie mistrzostwo kraju, raz zdobyła wicemistrzostwo i Puchar Armii Sowieckiej oraz jako pierwszy zespół z Bułgarii - osiągnęła sukces w występach międzynarodowych. W sezonie 1966–1967 CSKA, w którego barwach grali wówczas m.in. Stojan Jordanow, Dimityr Penew i Boris Gaganełow, po wyeliminowaniu Olympiakosu Pireus, Górnika Zabrze i Linfield FC, dotarł do półfinału Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych, gdzie trafił na Inter Mediolan. W meczu obu drużyn padł remis 2:2, dlatego niezbędne okazało się rozegranie jeszcze jednego spotkania. Tym razem podopieczni Helenio Herrery wygrali 1:0 i awansowali do finału.

Sukcesy szkoleniowe

• brązowy medal na igrzyskach olimpijskich 1956 z reprezentacją Bułgarii
• mistrzostwo Bułgarii 1966 i 1969, wicemistrzostwo Bułgarii 1968, Puchar Armii Sowieckiej 1969 oraz półfinał Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych w sezonie 1966–1967 z CSKA Sofia

Linki zewnętrzne

• Pełny wykaz wszystkich meczów Stojana Ormandżiewa w reprezentacji Bułgarii