Stojan Ormandżiew

Stojan Ormandżiew
Стоян Орманджиев
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1920
Warna

Data i miejsce śmierci

10 października 2006
Sofia

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
do 1937 Radecki Warna ? (?)
1937–1940 Władysław Warna 56 (5)
1941–1949 Łokomotiw Sofia 112 (6)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1938–1949  Bułgaria 20 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1950 reprezentacja Bułgarii
1952–1953 reprezentacja Bułgarii
1953 reprezentacja Bułgarii
1954–1955 reprezentacja Bułgarii
1956 reprezentacja Bułgarii
1956–1957 reprezentacja Bułgarii
1957–1960 reprezentacja Bułgarii
1960–1962 reprezentacja Bułgarii
1965–1969 CSKA Sofia
1972 reprezentacja Bułgarii
1974 reprezentacja Bułgarii
1974–1975 Czerno More Warna
1975 reprezentacja Bułgarii
1976 reprezentacja Bułgarii
1977 reprezentacja Bułgarii
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Stojan „Paszata” Ormandżiew (bułg. Стоян Орманджиев), ur. 10 stycznia 1920 w Warnie, zm. 10 października 2006 w Sofii) – bułgarski piłkarz grający na pozycji obrońcy, oraz trener piłkarski, jeden z najwybitniejszych bułgarskich szkoleniowców w historii. Kawaler wielu państwowych odznaczeń, m.in. Orderu Zasłużonego Mistrza Sportu (1960).

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Piłkarską karierę zaczynał w Radeckim Warna, po czym w wieku siedemnastu lat przeniósł się do jego lokalnego rywala Władysława, pierwszego zdobywcy mistrzostwa Bułgarii. Po czterech latach odszedł do znacznie wówczas silniejszego Łokomotiwu Sofia; wywalczył z nim nie tylko wiele tytułów drużynowych (mistrzostwo i dwa wicemistrzostwa kraju oraz Puchar Armii Sowieckiej), ale także indywidualne - w 1948 roku zajął drugie miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarz roku (wyprzedził go Wasił Spasow). W barwach reprezentacji Bułgarii rozegrał 20 meczów. W wieku dwudziestu dziewięciu lat postanowił zakończyć piłkarską karierę i rozpocząć pracę szkoleniową.

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]

Kariera szkoleniowa

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu w 1948 roku kursu trenerskiego w Związku Radzieckim został pracownikiem Bułgarskiego Związku Piłki Nożnej. Był selekcjonerem reprezentacji Bułgarii aż szesnastokrotnie w latach 19501977, najczęściej w duecie z Krumem Milewem. Łącznie poprowadził kadrę w dziewięćdziesięciu dwu meczach, najdłużej za jednym razem: w latach 19571960 w dwudziestu czterech spotkaniach.

Ormandżiew jest współtwórcą pierwszego dużego osiągnięcia reprezentacji w międzynarodowym turnieju. W 1956 roku na igrzyskach olimpijskich w Melbourne prowadzona przez niego drużyna narodowa, po pokonaniu Wielkiej Brytanii (6:1) i Indii (3:0), zdobyła brązowy medal. W półfinale Bułgarzy ulegli 1:2 ZSRR.

Od 1965 do 1969 roku prowadził CSKA Sofia i był to jeden z bardziej owocnych okresów w historii klubu. Drużyna wygrała dwukrotnie mistrzostwo kraju, raz zdobyła wicemistrzostwo i Puchar Armii Sowieckiej oraz jako pierwszy zespół z Bułgarii - osiągnęła sukces w występach międzynarodowych. W sezonie 19661967 CSKA, w którego barwach grali wówczas m.in. Stojan Jordanow, Dimityr Penew i Boris Gaganełow, po wyeliminowaniu Olympiakosu Pireus, Górnika Zabrze i Linfield FC, dotarł do półfinału Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych, gdzie trafił na Inter Mediolan. W meczu obu drużyn padł remis 2:2, dlatego niezbędne okazało się rozegranie jeszcze jednego spotkania. Tym razem podopieczni Helenio Herrery wygrali 1:0 i awansowali do finału.

Sukcesy szkoleniowe

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]