Stożek Wielki (pod szczytem schronisko) ze stoków Kiczor, na ostatnim planie Czantoria Wielka | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
978 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°36′20″N 18°49′23″E/49,605556 18,823056 |
Stożek Wielki (cz. Velký Stožek 978 m n.p.m.[1]) – szczyt w Paśmie Stożka i Czantorii w Beskidzie Śląskim. Pasmo to tworzy dział wodny między Wisłą i Odrą i biegnie nim granica polsko-czeska. Wielki Stożek znajduje się w nim pomiędzy Stożkiem Małym i Kyrkawicą i jest trzecim co do wysokości (po Wielkiej Czantorii i Kiczorach) szczytem tego pasma[2].
Zbocza szczytowej kopuły Wielkiego Stożka stromo opadają ku zachodowi, północy i wschodowi, jedynie ku południu jego grzbiet biegnie prawie poziomo ku Kyrkawicy. Góra, oglądana z sektora północnego, ma rzeczywiście formę dość regularnego stożka[3]. Zbudowana jest z piaskowca godulskiego.
Szczyt Wielkiego Stożka jest zwornikiem dla tzw. „ramienia Łączki i Filipki” – najdłuższego grzbietu bocznego Pasma Stożka i Czantorii, odchodzącego od Stożka w kierunku północno-zachodnim[2]. W kierunku północno-wschodnim opada ze szczytu Stożka krótki grzbiecik, zakończony kopczykowatym szczycikiem (ok. 730 m n.p.m.), oddzielający dolinę potoku Łabajów od dolinki jego lewobrzeżnego dopływu – potoku Jerzy[1].
Pod samym szczytem góry od strony zachodniej znajduje się charakterystyczna wychodnia skalna z wywieszoną płytą[2]. Ten ...duży cypel skalny nakształt czółna (...) opisał już Jan Galicz, jeden z czołowych polskich działaczy turystycznych na Śląsku Cieszyńskim, w relacji z wycieczki turystycznej odbytej w 1891 r.[4] Położone tuż pod tą wychodnią urwisko ze skalnymi ściankami nie jest natomiast pochodzenia naturalnego, gdyż powstało w wyniku łamania kamienia do budowy pobliskiego schroniska[5].
Rozległa wychodnia w formie muru skalnego, z licznymi basztami skalnymi i ambonami oraz rumowiskiem bloków skalnych u ich stóp ciągnie się na wysokości ok. 870–890 m n.p.m. wzdłuż zachodnich, bardzo stromych zboczy Wielkiego Stożka, już po stronie czeskiej. Wspomniany Jan Galicz pisał o niej, iż jest to ...próg skalny, długości kilkudziesięciu metrów. Próg ten kończy się w kierunku południowozachodnim olbrzymim, do 10 m wysokości dochodzącym, zwieszającym się blokiem skalnym, pod którym kilkanaście osób może znaleźć pomieszczenie.[4]
Masyw Wielkiego Stożka porośnięty jest lasami, po stronie zachodniej głównie bukowymi i bukowo-świerkowymi, po wschodniej – w większości świerkowymi[2].
Polskie stoki Stożka Wielkiego znajdują się w granicach miasta Wisła w województwie śląskim, powiecie cieszyńskim[1]. Przed wejściem obu państw do strefy Schengen na Stożku Wielkim znajdowało się turystyczne przejście graniczne Stożek-Velký Stožek[2].
Pod samym szczytem znajduje się schronisko PTTK Stożek oddane do użytku w 1922 r.[6] (pierwsze wybudowane przez Polaków w polskim Beskidzie Śląskim – wcześniejsze budowała organizacja Beskidenverein) oraz węzeł szlaków pieszych, którymi dojść można m.in. na Przełęcz Kubalonkę, Czantorię Wielką, Soszów Wielki do Wisły, Wisły Głębce, Istebnej, Jaworzynki i Jabłonkowa. Przez szczyt przebiega także Główny Szlak Beskidzki[2].
Ze szczytu rozciągają się fragmentaryczne widoki na Beskid Morawsko-Śląski, spod schroniska – szeroki widok na Beskid Śląski, a także na Beskid Żywiecki i Tatry[2]. Na 10 ze skalnych bloków na zachodnim stoku Stożka, o wysokości 2–3 m, uprawiany jest bouldering. Poprowadzono na nich 21 baldów o trudności od 4 do 7a+ w skali francuskiej[7].
Po stronie polskiej:
Po stronie czeskiej