Sylvester Q. Cannon

Sylvester Q. Cannon
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1877
Salt Lake City

Data i miejsce śmierci

29 maja 1943
Salt Lake City

Zawód, zajęcie

inżynier, przywódca religijny, misjonarz

Stanowisko

członek Kworum Dwunastu Apostołów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (1939-1943)

Multimedia w Wikimedia Commons

Sylvester Quayle Cannon (ur. 10 czerwca 1877 w Salt Lake City, zm. 29 maja 1943 tamże)[1] – amerykański inżynier, przywódca religijny i misjonarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Salt Lake City, stolicy ówczesnego Terytorium Utah, w prominentnej mormońskiej rodzinie. Jego ojciec, George Q. Cannon, posługiwał chociażby jako doradca w Pierwszym Prezydium. Ukończył studia z zakresu inżynierii górnictwa na Massachusetts Institute of Technology (1899)[2]. Służbę misyjną, w mormońskiej kulturze tradycyjną część życiorysu młodych mężczyzn, odbył w Belgii. Dwukrotnie (1900–1902, 1907–1909) posługiwał jako prezydent misji holendersko-belgijskiej Kościoła. Nadzorował proces przekładu, a następnie wydania Nauk i Przymierzy w języku niderlandzkim[1].

Między 1902 a 1905 zatrudniony jako inżynier w posiadłościach rodzinnych, w kolejnych latach odpowiadał za pomiary irygacyjne i hydrograficzne dla służb inżynieryjnych stanu Utah (1905–1907)[3]. Był inżynierem odpowiadającym za zaopatrzenie Salt Lake City w wodę (1912–1913)[4]. Został następnie przeniesiony na stanowisko głównego inżyniera rodzinnego miasta. Przyczynił się do usprawnienia miejskiej sieci dróg oraz systemu kanalizacji. Miał także wkład w miejski system kontroli poziomu zanieczyszczenia powietrza[5]. Posługiwał jako prezydent palika (1917–1925)[6]. 4 czerwca 1925 został powołany i ustanowiony jako przewodniczący biskup Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich[1]. Jego posługa w tym charakterze obejmuje tak wielki kryzys, jak i ożywienie gospodarcze, które je poprzedziło. Włączają się w nią także lata, w których Stany Zjednoczone zaczęły okazywać objawy ponownego ożywienia gospodarczego już po kryzysie. Jako odpowiedzialny za nadzorowanie kościelnego systemu opieki społecznej starał się wspomagać dotkniętych przez kryzys świętych w dniach ostatnich, a także mieszkańców Utah nie będących częścią Kościoła. Rozwinął w tym celu rozległą współpracę z prezydentami palików, prezydentami afiliowanego przy Kościele Stowarzyszenia Pomocy, oraz władzami stanowymi i regionalnymi[7].

14 kwietnia 1938 został wyświęcony na apostoła. W skład Kworum Dwunastu Apostołów włączono go 6 października 1939[1]. Tym samym, podobnie jak inni członkowie tego gremium, był uznawany przez wiernych za proroka, widzącego i objawiciela[8]. Zmarł w Salt Lake City[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Lawrence R. Flake: Prophets and Apostles of the Last Dispensation. Provo, UT: Religious Studies Center, Brigham Young University, 2001, s. 473–474. ISBN 1-5734-5797-3.
  2. ↑ Cannon, Sylvester Quayle, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 1538, ISBN 1-57345-822-8.
  3. ↑ Cannon, Sylvester Quayle, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 1538–1539, ISBN 1-57345-822-8.
  4. ↑ Cannon, Sylvester Quayle, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 1539-1540, ISBN 1-57345-822-8.
  5. ↑ Cannon, Sylvester Quayle, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 1540, ISBN 1-57345-822-8.
  6. ↑ Cannon, Sylvester Quayle, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 1537, ISBN 1-57345-822-8.
  7. ↑ Cannon, Sylvester Quayle, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 1540-1541, ISBN 1-57345-822-8.
  8. ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 1170. ISBN 978-0-02-904040-9.