Sza’alwim
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
228 m n.p.m. |
| Populacja (2006) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+972 3 |
Położenie na mapie Dystryktu Centralnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 31°52′07″N 34°59′07″E/31,868611 34,985278
| |
| Strona internetowa | |
Sza’alwim (hebr.: שעלבים) – religijny kibuc położony w samorządzie regionu Gezer, w Dystrykcie Centralnym, w Izraelu.
Leży w Dolinie Ajalon w Szefeli, w otoczeniu moszawów Miszmar Ajjalon, Kefar Bin Nun i wioski Nof Ajjalon. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prace archeologiczne odkryły na wzgórzu Tell Sza’alwim pozostałości starożytnej osady pochodzącej z epoki brązu (III tysiąclecie p.n.e.). Znaleziono tutaj dwa grobowce oraz kamienny mur[1]. Na południe od obecnej osady odnaleziono kompleks ruin pochodzący z okresów rzymskiego i bizantyjskiego. Znajdują się tutaj między innymi trzy kamienne cysterny na wodę. Odnalezione pozostałości wskazują na prowadzoną działalność rolniczą w regionie[2].
Trudno jest ustalić czas powstania arabskiej wioski Salbit, ale musiało to być pod panowaniem osmańskim. Jej mieszkańcy uciekli podczas wojny o niepodległość w 1948[3].
Współczesny kibuc został założony 13 sierpnia 1951, jako osada obronno-rolnicza ruchu Nahal. Z powodu bliskości granicy jordańskiej kibuc był obiektem częstych napadów rabunkowych i terrorystycznych. Sytuacja uspokoiła się dopiero po wojnie sześciodniowej w 1967. Ze zdobytych wówczas dokumentów wojskowych dowiedziano się, że jordański Legion Arabski planował zdobycie i zniszczenie kibucu Sza’alwim[4].
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]W 1961 otworzono tutaj uczelnię religijną jesziwę Jeshivat Sza’alwim. W kampusie przebywa stale około 2,5 tys. studentów, którym wpajane jest poświęcenie dla Tory, społeczeństwa i państwa Izrael. W sąsiedztwie znajduje się seminarium dla kobiet[5].
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie.
Komunikacja
[edytuj | edytuj kod]Na południe od kibucu przebiega autostrada nr 1 
(Tel Awiw–Jerozolima), brak jednak bezpośredniego wjazdu na nią. Przez kibuc przebiega lokalna droga, którą jadąc na zachód dojeżdża się do skupiska moszawów Miszmar Ajjalon i Kefar Bin Nun, natomiast jadąc na wschód dojeżdża się do wioski Nof Ajjalon i drogi ekspresowej nr 3 
(Aszkelon-Modi’in-Makkabbim-Re’ut).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Israel Antiquities Authority: Tel Sha‘alvim. [dostęp 2008-10-09]. (ang.).
- ↑ Israel Antiquities Authority: Sha‘alvim. [dostęp 2008-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2007)]. (ang.).
- ↑ Palestine-Net: Ar-Ramlah District. [dostęp 2008-10-09]. (ang.).
- ↑ Immanuel HaReuveni: Lexicon of the Land of Israel. Izrael: Miskal - Yedioth Ahronoth Books and Chemed Books, 1999. 922. ISBN 965-448-413-7.
- ↑ Jeshivat Sza’alwim: Jeshivat Sza’alwim. [dostęp 2008-10-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcie satelitarne kibucu Sza’alwim Google Maps
- Mapa kibucu Sza’alwim Amudanan
- Sza’alwim.net Archiwum
