Słajkowo
| wieś | |
 Dwór w Słajkowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
56,9 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
84-210[4] |
| Tablice rejestracyjne |
GWE |
| SIMC |
0160525 |
Położenie na mapie gminy Choczewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego  | |
 54°43′20″N 17°53′21″E/54,722222 17,889167[1]
| |
Słajkowo[5][6] (kaszb. Słajkòwò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo. Wieś jest siedzibą sołectwa Słajkowo, w którego skład wchodzi również Niepoczyn, Żelazno, Przebendowo oraz Przebendówko.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gdańskiego.
Integralne części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1015239 | Niepoczyn | część wsi |
Na tym terenie nie ma żadnych zabudowań, pozostała tylko nazwa urzędowa.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Współczesna struktura demograficzna wioski Słajkowo na podstawie danych z lat 1995–2009 według roczników GUS-u, z prezentacją danych z 2002 roku[9]:
Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych[9] WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM 0-9 10-19 20-29 30-39 40-49 50-59 60-69 70-79 80 + I. OGÓŁEM os. 80 15 8 16 6 13 5 9 7 1 — odsetek % 100 18,8 9,9 20 7,5 16,3 6,2 11,3 8,8 1,2 1. WEDŁUG PŁCI A. Mężczyzn os. 38 6 2 10 4 6 4 3 3 — — odsetek % 47,5 7,5 2,4 12,5 5 7,5 5 3,8 3,8 — B. Kobiet os. 42 9 6 6 2 7 1 6 4 1 — odsetek % 52,5 11,3 7,5 7,5 2,5 8,8 1,2 7,5 5 1,2
Rysunek 1.1 Piramida populacji — struktura płci i wieku wioski[9]
Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych[9] WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w grupach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM Mężczyzn Kobiet I. OGÓŁEM os. 80 38 42 — odsetek % 100 47,5 52,5 1. W WIEKU A. Przedprodukcyjnym os. 19 8 11 — odsetek % 23,8 10 13,8 B. Produkcyjnym os. 46 26 20 — odsetek % 57,6 32,6 25 a. mobilnym os. 31 15 16 — odsetek % 38,8 18,8 20 b. niemobilnym os. 15 11 4 — odsetek % 18,8 13,8 5 C. Poprodukcyjnym os. 15 4 11 — odsetek % 18,6 4,9 13,7
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124361
- ↑ Miejscowość statystyczna jest to zespół miejscowości, który przyjmuje nazwę miejscowości wiodącej. Zespół ten z reguły stanowią wieś i przyległe do niej mniejsze miejscowości. Dla wymienionych miejscowości statystycznych są to: Słajkowo — Słajkowo, Niepoczyn.
- ↑ Polska w Liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2023-11-24] (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1159 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Jan Bielec (red.), Stanisława Szwałek: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. T. III: P - Ż. Warszawa: GUS, 1982.
- ↑ Słajkowo, wieś, gmina Choczewo, powiat wejherowski, województwo pomorskie. [w:] Mapa topograficzna w skali 1:10 000. ORTO [on-line]. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2011, geoportal.gov.pl [dostęp 2011-03-16]. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b c d Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-03-10]. (pol.).
Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Bielec Jan (red.), Szwałek Stanisława: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. T. III: P - Ż. Warszawa: GUS, 1982.
- Słajkowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 771.
