Tadeusz Kossak

Tadeusz Kossak
Ilustracja
Portret z 1931 roku, Stanisław Ignacy Witkiewicz
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1857
Paryż

Data i miejsce śmierci

3 lipca 1935
Górki Wielkie

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

I Korpus Polski w Rosji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna domowa w Rosji
Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Niepodległości
Portret konny, Juliusz Kossak, 1886
Zdjęcie nagrobka Tadeusza Kossaka

Tadeusz Kossak (ur. 1 stycznia 1857 w Paryżu, zm. 3 lipca 1935 w Górkach Wielkich) – polski działacz społeczny, major kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Kossak urodził się w noc sylwestrową z 1856 na 1857 rok, w rodzinie Juliusza i Zofii z Gałczyńskich. Był bratem bliźniakiem Wojciecha i ojcem Zofii Kossak. W 1906 roku został aresztowany za przekonania i działalność polityczną przeciwko Imperium Rosyjskiemu.

Podczas I wojny światowej, w 1917 roku, służył w I Korpusie Polskim w Rosji. Zweryfikowany w stopniu majora rezerwy kawalerii. W 1922 roku jego oddziałem macierzystym był 2 Pułk Strzelców Konnych w Hrubieszowie[1].

W 1922 wraz z żoną Anną z Kisielnickich herbu Topór przeprowadził się z Kresów Wschodnich do Górek Wielkich na Śląsku Cieszyńskim. W dzierżawionym dworze gościli u Kossaków: Jan Parandowski, Maria Dąbrowska, Jan Sztaudynger, Melchior Wańkowicz, Wojciech Kossak, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Magdalena Samozwaniec, Jadwiga Witkiewiczowa z mężem Stanisławem Ignacym Witkiewiczem[2]. Tadeusz Kossak w 1925 wydał Wspomnienia wojenne (1918-1920) z wojny polsko-bolszewickiej[3], zaś w 1927 Jak to było w armii austriackiej. Zmarł 3 lipca 1935 w Górkach Wielkich, pochowany na cmentarzu ewangelicko-katolickim w Górkach Wielkich[4][5][6].

Odznaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Alfabetyczny spis oficerów rezerwy, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1 maja 1922, s. 134.
  2. ↑ Historia dworu Kossaków. www.zofiakossak.pl. [dostęp 2014-02-03].
  3. ↑ Tadeusz Kossak: Wspomnienia wojenne (1918-1920). Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza, 1925.
  4. ↑ Janusz M. Kotowski: Kalendarium z 7-ką w życiorysach Niepospolitego Rodu Kossaków. poryte.4lomza.pl. [dostęp 2014-02-03].
  5. ↑ Tadeusz Kossak h. Kos. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-12-26]. (pol.).
  6. ↑ Mariusz Krawczyk: Kossak Tadeusz – major Wojska Polskiego i Anna z Kisielnickich. genealogia.okiem.pl, 2016-08-05. [dostęp 2017-12-26]. (pol.).
  7. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]