Tadeusz Lutoborski
| Imię i nazwisko urodzenia |
Tadeusz Norbert Lutoborski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Tytuł naukowy |
doktor |
| Edukacja | |
| Pracodawca | |
| Rodzice |
Wacława Lutoborska |
| Małżeństwo |
Anna Lutoborska |
| Dzieci |
Adam, Michał |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Norbert Lutoborski (ur. 6 czerwca 1926 w Warszawie[1], zm. 10 kwietnia 2010 pod Smoleńskiem[2]) – polski ekonomista, były prezes Warszawskiej Rodziny Katyńskiej (przez dwie kadencje)[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Dzieciństwo i młodość
[edytuj | edytuj kod]Syn Wacławy z domu Rząca (1901–1945) oraz bankowca Adama Lutoborskiego (1897–1940)[3]. Uczył się w Lycée Français de Varsovie przy ulicy Walecznych w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej jego ojciec, podporucznik rezerwy został aresztowany przez Sowietów, osadzony w obozie w Kozielsku (gdzie na przełomie 1939/1940 usiłowała odwiedzić go żona, następnie aresztowana i przekazana przez NKWD do Gestapo w Warszawie, gdzie była torturowana na Szucha, po czym zwolniona[4]), w kwietniu 1940 zamordowany w Katyniu[1].
Od 1943 Tadeusz Lutoborski był członkiem AK, uczęszczał na tajne komplety do Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, w 1944 zdał maturę miesiąc przed wybuchem powstania warszawskiego, w którym brał udział w ramach IV Obwodu AK „Reduty Kaliskiej”[5]. Następnie przedarł się do Nowego Sącza. Jego matka wywieziona w 1944 do niemieckiego obozu Bergen-Belsen, gdzie zmarła w 1945[6] (w tym samym obozie zmarła także jego ciotka, Jadwiga Lutoborska, zaś w obozie w Dachau w 1941 zmarł jego dziadek Edmund Lutoborski[7]).
Kariera naukowa i działalność publiczna
[edytuj | edytuj kod]Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim i ekonomię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie[8]. Następnie był adiunktem na SGPiS. Był członkiem PZPR do 1989[9]. Następnie przeszedł z SGPiS do Uniwersytetu Łódzkiego, później pracował w Instytucie Koniunktur i Cen w Ministerstwie Handlu Zagranicznego[10]. Pod koniec lat 70 był attaché ekonomicznym w Biurze Radcy Handlowego w stolicy Maroka, Rabacie, potem pracował jeszcze jako wykładowca ekonomii na uniwersytecie w Annabie (biegle znał język francuski)[11].
Po przejściu na emeryturę zaangażował się w sprawę katyńską, umieścił tablicę upamiętniającą ojca w kościele św. Marcina w Warszawie oraz matkę i ciotkę na terenie obozu Bergen Belsen. Przez dwie kadencje pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie[12], wybierany w 1995 i 1998[13]. Był autorem słów pieśni Rodzin Katyńskich, do której w 2004 na jego prośbę muzykę skomponował Henryk Mikołaj Górecki[2][14].
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[2]. Dzień przed śmiercią ukazał się wywiad z Lutoborskim w gazecie „Metro”, gdzie wspominał on swoją zmarłą rodzinę przed oddaniem im czci w Katyniu.
27 kwietnia formalnie został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[15]. Faktycznie jego ciało zostało zamienione ze zwłokami Ryszarda Kaczorowskiego i pochowane w Panteonie Wielkich Polaków[16]. Ostatecznie spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 11-5-1/2)[17].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 1949 jego żoną była Anna z domu Sieińska[7] (1925-2002). Mieli synów, Adama i Michała[18]. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Szczęśliwicach.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[19].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Tadeusz Lutoborski. Rzeczpospolita, 2010-04-10. [dostęp 2010-04-16].
- ↑ a b c Deżawi: Puste krzesła (Katyń 2010). salon24.pl, 2010-04-15. [dostęp 2010-04-16].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 262-265.
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 267.
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 268-270.
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 270-271.
- ↑ a b Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 272.
- ↑ Jacek Różalski: Ojciec zdążył wysłać kartkę, na której napisał tylko: "Idziemy na wschód". Metro, 2010-04-08. [dostęp 2010-04-16].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 275.
- ↑ Dr Tadeusz Lutoborski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-04-17].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 275-277.
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 280.
- ↑ Historia Warszawskiej Rodziny Katyńskiej. Organizacja i początki działalności 1988-1995. katyn.org. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 281.
- ↑ Tadeusz Lutoborski spoczął w rodzinnym grobowcu na Powązkach. gazeta.pl, 2010-04-27. [dostęp 2010-04-27]. (pol.).
- ↑ Ryszard Kaczorowski był pochowany gdzie indziej - Katastrofa smoleńska - rp.pl [online] [dostęp 2016-10-20].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROZALIA RZĄCYNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 32, 273.
- ↑ Komunikat Nr 163/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 2010-04-16. [dostęp 2010-04-16]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Barbara Stanisławczyk: Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2011. ISBN 978-83-7510-814-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dr Tadeusz Lutoborski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-04-17].