Tarmo (1907)

Tarmo
Ilustracja
Bandera

 Finlandia

Dane podstawowe
Typ

lodołamacz

Historia
Stocznia

Armstrong Whitworth, Newcastle

Data budowy

1907

Data wodowania

1907

Data oddania do eksploatacji

1908

Dane techniczne
Wyporność

2300 t

Długość całkowita (L)

65,7 m

Szerokość (B)

14,1 m

Zanurzenie (D)

6 m

Napęd mechaniczny
Silnik

2 maszyny parowe

Moc silnika

3850 KM

Prędkość maks.

13,5 w.

Multimedia w Wikimedia Commons

Tarmo – fiński lodołamacz, zbudowany w 1907 roku w Anglii. Obecnie statek muzeum w Kotce.

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Lodołamacz „Tamro” został zbudowany w angielskiej stoczni Sir Armstrong Whitworth & Co z Newcastle na zamówienie urzędu pilotów morskich Wielkiego Księstwa Finlandii[1]. Projekt stanowił rozwinięcie wcześniej zbudowanego lodołamacza „Sampo”[2]. Wodowany został w 1907 roku, a przyjęty do eksploatacji w styczniu 1908 roku[1].

Opis

[edytuj | edytuj kod]

Lodołamacz miał wyporność standardową 2300 ton[2]. Długość całkowita wynosiła 65,7 m, szerokość 14,1 m, a zanurzenie 6 m[2]. Napęd stanowiły dwie maszyny parowe o mocy łącznej 3850 KM, z tego jedna główna, napędzająca śrubę na rufie, i jedna pomocnicza, napędzająca śrubę na dziobie[2]. Prędkość maksymalna wynosiła 13,5 węzła, a zasięg pływania 1460 mil morskich przy prędkości 11 w[2].

Do celów wojskowych lodołamacz mógł zostać uzbrojony w dwa działa kalibru 120 mm[2].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

„Tarmo” wszedł do eksploatacji w styczniu 1908 roku[1]. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku został zmobilizowany i wcielony do Floty Bałtyckiej Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego[1]. Po wybuchu rewolucji bolszewickiej w Rosji pod koniec 1917 roku został przejęty przez „białe” oddziały fińskie i uzbrojony[1]. Służył między innymi do akcji przeciw flocie bolszewickiej, usiłującej wiosną 1918 roku dokonać tzw. „lodowego przejścia” z Helsingforsu do Kronsztadu[1]. 29 marca koło wyspy Lavansaari ostrzelał i zmusił do powrotu do Kronsztadu wysłany w tym celu bolszewicki lodołamacz „Jermak”[1]. Po wojnie domowej, „Tarmo” następnie nadal służył w okresie międzywojennym w niepodległej Finlandii[3].

Podczas wojny zimowej, „Tarmo” został w styczniu 1940 roku przebazowany do wschodniej części Zatoki Fińskiej, aby zrobić przejście w lodach i uniemożliwić ewentualne obejście po lodzie radzieckich czołgów[4]. 17 stycznia ostrzelał radziecki transportowiec „Kazachstan”[4]. 18 stycznia 1940 roku został poważnie uszkodzony 500-kilogramową bombą w część dziobową w porcie w Kotce przez sześć bombowców DB-3 1. pułku minowo-torpedowego lotnictwa Floty Bałtyckiej, przy czym zginęło 39 członków załogi i 11 zostało rannych[4]. Lodołamacz wyremontowano do początku marca, po czym dalej kontynuował służbę[4].

Podczas służby „Tarmo” przeprowadził w lodach ponad 450 statków[1]. Po wycofaniu z eksploatacji, w 1992 roku został przekształcony na statek muzeum w Kotce[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i Kaszejew 2015 ↓, s. 32.
  2. ↑ a b c d e f Daszjan 2005 ↓, s. 22.
  3. ↑ Kaszejew 2015 ↓, s. 31.
  4. ↑ a b c d Mirosław Morozow: Torpiedonoscy Wielikoj Otieczestwiennoj. Ich zwali «smiertnikami». Moskwa: Jauza / Kollekcyja / Eksmo, 2011, s. 42. ISBN 978-5-699-46226-1. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Daszjan. Korabli Wtoroj mirowoj wojny – WMS Polszy i stran Skandinawii (Danii, Norwiegii, Szwiecyi i Finlandii). „Morskaja Kollekcyja”. Nr 3/2005 (72), 2005. (ros.). 
  • L. Kaszejew. Wojenno-morskije siły Finlandii 1918 - 1945 gg. „Morskaja Kollekcyja”. Nr 2/2015 (185), 2015. (ros.).