The 7th Blues[1] – siódmy album studyjny japońskiego zespołu B’z, wydany 2 marca 1994 roku[1]. Osiągnął 1 pozycję w rankingu Oricon i pozostał na liście przez 16 tygodni, sprzedał się w nakładzie 1 630 450 egzemplarzy[2]. Album zdobył status płyty Milion.
Nr |
Tytuł[3] |
Czas
|
1. |
„LOVE IS DEAD” |
6:19
|
2. |
„Odekake shimasho” (jap. おでかけしましょ) |
3:27
|
3. |
„Miseinen „ (jap. 未成年) |
4:34
|
4. |
„Yami no ame” (jap. 闇の雨) |
4:48
|
5. |
„MY SAD LOVE” |
3:58
|
6. |
„Queen of Madrid” |
4:50
|
7. |
„Himitsu na futari” (jap. ヒミツなふたり) |
4:02
|
8. |
„Strings of My Soul” |
5:52
|
9. |
„Akai kawa” (jap. 赤い河) |
6:21
|
10. |
„WILD ROAD” |
4:20
|
Nr |
Tytuł[3] |
Czas
|
1. |
„Don’t Leave Me” |
4:23
|
2. |
„Sweet Lil' Devil” |
6:13
|
3. |
„THE BORDER” |
4:50
|
4. |
„JAP THE RIPPER” |
5:51
|
5. |
„SLAVE TO THE NIGHT” |
5:08
|
6. |
„Haru” (jap. 春) |
5:39
|
7. |
„Yaburenu yume o hikizutte” (jap. 破れぬ夢をひきずって) |
6:27
|
8. |
„LADY NAVIGATION” |
6:09
|
9. |
„Mō kari makka” (jap. もうかりまっか) |
3:17
|
10. |
„farewell song” |
6:23
|
Lista
|
Pozycja
|
Oricon Weekly Albums Chart
|
1
|
Oricon Yearly Albums Chart (rok 1994)
|
4
|
- Tak Matsumoto: gitara, elektryczny sitar, kompozycja i aranżacja utworów
- Kōshi Inaba: wokal, teksty utworów, chórek (oprócz DISC1 #8, DISC2 #7-9)
- Masao Akashi: bas (#7), manipulator, aranżacja
- Jun Aoyama: perkusja, kotły (DISC2 #6)
- Takanobu Masuda: Organy Hammonda (DISC1 #2, #6, #10, DISC2 #1, #5), pianino akustyczne (DISC1 #8)
- Akira Onozuka (DIMENSION): pianino akustyczne (DISC1 #1, #3, #4 DISC2 #6, #8-10), Korg SG-1.KORG (DISC1 #5), Fender Rhodes (DISC2 #3), pianino elektroniczne (SG-1&DX-7) (DISC2 #7)
Albumy | Albumy studyjne |
|
---|
EP |
|
---|
Kompilacje i remiksy |
|
---|
Karaoke |
|
---|
|
---|
Single |
| Single cyfrowe |
- Sekai wa anata no iro ni naru
|
---|
|
---|
Powiązane |
|
---|