Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia |
31 stycznia 1933 |
Ideologia polityczna | |
Liczba członków |
15 000 |
The Silver Legion of America (również Silver Shirts) – skrajnie prawicowa amerykańska faszystowska organizacja założona 31 stycznia 1933 roku przez Williama Pelleya[1]. Zrzeszała głównie białych protestantów, głosiła hasła antysemickie, antykomunistyczne, nawoływała do odnowy duchowej Amerykanów. Jej działalność zaczęła zanikać po 1941 roku.
Powstanie Silver Shirts było wynikiem ogólnokrajowej tendencji w Ameryce w latach 20. XX wieku do tworzenia skrajnych lewicowych i prawicowych organizacji. Te drugie odwoływały się do chrześcijańskich wartości, amerykańskiej dumy i zrzeszały białą klasę średnią, negatywnie nastawioną do komunizmu i imigracji. Ruchy te sprzeciwiały się polityce demokratów i nawoływały do militaryzmu. Katalizatorem powstania i działalności tych organizacji były doświadczenia I wojny światowej, rewolucja bolszewicka i jej skutki oraz wielki kryzys gospodarczy pod koniec lat 20. XX wieku[2] .
Twórcą organizacji był William Pelley, pochodzący z Asheville, w Karolinie Północnej. Był on dziennikarzem i powieściopisarzem, a także scenarzystą w Hollywood. W 1928 roku stwierdził, że doznał duchowej transformacji i rozpoczął propagować swoją ideologię wyzwolenia, która obejmowała wartości chrześcijańskie oraz mistyczne. Z czasem przekształcił ją w ideę chrześcijańskiej wspólnoty, w której nie byłoby miejsca na bankierów, pieniądze, wielkie aglomeracje miejskie czy Żydów. Jego idea łączyła faszyzm, teokrację z elementami socjalizmu. 31 stycznia 1933 roku, dzień po dojściu do władzy w Niemczech Adolfa Hitlera, Pelley powołał do życia The Silver Legion of America[2][3] .
Silver Shirts była wzorowana na niemieckich brunatnych koszulach czy włoskich czarnych koszulach. Członkowie ruchu nosili srebrne koszule z czarną literą L na lewej piersi, niebieski krawat i stylizowane na wojskowe spodnie. Litera L miała symbolizować wartości takie jak: loyalty, light, liberation, love. Ruch miał być odpowiedzią na trwający kryzys. W momencie szczytowym organizacja mogła liczyć 15 tys. osób[2][3][4].
Organizacja miała charakter ogólnokrajowy. Członkiem mógł zostać każdy biały protestant, który miał osiemnaście lat lub więcej. Opłata wstępna wynosiła 10 dolarów, plus 6 dolarów za mundur. Główna siedziba była zlokalizowana w Asheville[5].
Silver Shirts miała doprowadzić do powstania nowego, chrześcijańskiego rządu Stanów Zjednoczonych. Pelley dążył do obrony Ameryki przed sowietyzmem i Żydami, którzy według niego rządzili krajem. Ruch walczył także z dominacją pieniądza, narzuconą jakoby przez Żydów[5]. New Deal Franklina D. Roosevelta był według przywódcy Silver Shirts międzynarodowym spiskiem żydowskim, który miał na celu obalić wartości chrześcijańskie. Pelley zakładał również fizyczną eliminację komunistów i Żydów[2] .
W 1934 roku kongresmen Charles Kramer opublikował dochodzenie, z którego wynikało, że Pelley dążył do przeprowadzenia puczu. Dwóch żołnierzy US Marines infiltrujących ruch miało otrzymać od kierownictwa Silver Shirts propozycję zakupu dodatkowych sztuk broni. W planach było także opanowanie ratusza w San Diego[5].
W 1936 roku Pelley był kandydatem na prezydenta z ramienia założonej przez siebie Christian Party. Jego program był kopią programu NSDAP. Zakładał między innymi przymusową rejestrację obywateli pochodzenia żydowskiego i ich prześladowanie. Otrzymał 1598 głosów w stanie Waszyngton[3][6] .
W 1940 roku ponownie wyszło na jaw, iż Pelley planował obalić rząd amerykański[3] .
8 grudnia 1941 roku policja wkroczyła do bunkra organizacji na wzgórzach wokół Los Angeles i aresztowała mieszkających tam ok. 50 członków Silver Shirts[7]. W 1942 roku Pelley został skazany na 15 lat pozbawienia wolności[6] .
Wielu członków Silver Shirts było jednocześnie członkami Ku Klux Klanu[6] . Organizacja współpracowała także z German-American Bund[8] .
Od 1932 roku Pelley wydawał tygodnik „Liberation”, który stał się oficjalnym organem prasowym Silver Shirts. Z czasem został zastąpiony przez „The New Liberator Weekly” i „The Liberation Monthly”. Tytuły te atakowały Roosevelta, Żydów, polityke Nowego Ładu i wolny rynek[5].