Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Thomas Stoltzer, także Stolczer[1] (ur. około 1480 w Świdnicy, zm. luty/marzec 1526 koło Znojma[2]) – niemiecki kompozytor.
Mógł być synem Clemensa Stolcera, pisarza miejskiego w Świdnicy w latach 1468–1499[1]. Przypuszczalnie kształcił się u Heinricha Fincka[1][2]. Otrzymał święcenia kapłańskie[2]. W latach 1519–1522 działał jako wikariusz w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu, zastępował też kapłanów katedry wrocławskiej[1]. W 1522 roku otrzymał angaż na stanowisko nadwornego kapelmistrza króla węgierskiego Ludwika II w Budzie, w okresie służby na dworze stworzył większość swoich kompozycji[1][2]. Zginął, topiąc się pod lodem na rzece Taja[1][2].
Jego dorobek kompozytorski obejmuje 4 msze, 26 motetów i cyklów motetowych, 10 responsoriów, 15 antyfon, 43 hymny, 5 psalmów, 14 łacińskich i 4 niemieckie psalmy motetowe, 5 magnifikatów, Te Deum, 14 pieśni świeckich i religijnych w języku niemieckim, a także 8 instrumentalnych kompozycji bez tekstu[3]. Obok Heinricha Fincka i Paula Hofhaimera należał do najwybitniejszych kompozytorów niemieckich początku XVI wieku, tworzył w stylu naśladującym niderlandzką szkołę polifoniczną[3].