Tomislav Karamarko

Tomislav Karamarko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1959
Zadar

Przewodniczący Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej
Okres

od 2012
do 2016

Przynależność polityczna

HDZ

Poprzednik

Jadranka Kosor

Następca

Andrej Plenković

Multimedia w Wikimedia Commons

Tomislav Karamarko (ur. 25 maja 1959 w Zadarze) – chorwacki polityk, urzędnik państwowy, parlamentarzysta, w latach 2008–2011 minister spraw wewnętrznych w rządach Iva Sanadera i Jadranki Kosor, od 2012 do 2016 przewodniczący Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej (HDZ), w 2016 pierwszy wicepremier w rządzie Tihomira Oreškovicia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W wieku pięciu lat przeniósł się z rodziną do Zagrzebia[1]. Ukończył tam szkołę podstawową i średnią, po czym rozpoczął w 1979 studia prawnicze na Uniwersytecie w Zagrzebiu. Wkrótce przeniósł się na Wydział Filozoficzny, którego absolwentem został w 1985[2]. Od 1987 pracował jako historyk archiwista w archiwum państwowym[1].

W 1989 brał udział w zakładaniu Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej. W 1991 w czasie wojny domowej organizował obozy dla uchodźców chorwackich. W tym okresie Tomislav Karamarko nawiązał współpracę ze Stjepanem Mesiciem. Z kolei premier Franjo Gregurić powierzył mu funkcję szefa swojego gabinetu, zaś w 1992 na tożsame stanowisko w administracji parlamentu mianował go jego przewodniczący Stjepan Mesić. W 1993 objął urząd szefa policji w Zagrzebiu[2]. W 1996 przeszedł do pracy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, po czym w 1998 został sekretarzem chorwackiego automobilklubu (Hrvatski autoklub). W 2000 kierował kampanią wyborczą Stjepana Mesicia w wyborach prezydenckich, a po jego zwycięstwie został doradcą prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego[3]. Był następnie dyrektorem krajowego biura bezpieczeństwa (UNS, 2000–2002)[4], agencji kontrwywiadu (POA, 2004–2008)[5] i powołanej w jej miejsce agencji bezpieczeństwa i wywiadu (SOA, 2006–2008)[6].

W październiku 2008 wszedł w skład rządu Iva Sanadera na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Pozostał na tym stanowisku również w lipcu 2009 w gabinecie Jadranki Kosor. Odszedł wraz z całym rządem w grudniu 2011[7]. Przystąpił w trakcie urzędowania do Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej (jako urzędnik policji i służb specjalnych pozostawał przez szereg lat bezpartyjny). Z ramienia HDZ w wyborach w 2011 (w wyniku których jego ugrupowanie utraciło władzę) uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Chorwackiego[8].

W 2012 został wybrany na nowego przewodniczącego Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej[3], stając się tym samym liderem opozycji. Zainicjowana przez niego Koalicja Patriotyczna zwyciężyła w wyborach parlamentarnych w 2015, sam Tomislav Karamarko uzyskał poselską reelekcję[9].

Po kilku tygodniach negocjacji doprowadził do zawarcia koalicji rządowej z ugrupowaniem Most, która na premiera wysunęła kandydaturę bezpartyjnego menedżera Tihomira Oreškovicia[10]. 22 stycznia 2016 został pierwszym wicepremierem w nowo powołanym gabinecie.

15 czerwca 2016 odszedł z rządu, wiązało się to z ujawnieniem kontaktów jego żony z lobbystami węgierskiego koncernu paliwowego MOL, toczącego spór prawny z Chorwacją[11]. Konsekwencją stało się przegłosowanie wotum nieufności dla całego gabinetu (również głosami posłów HDZ). Tomislav Karamarko nie był w stanie sformować nowej większości parlamentarnej, ustąpił następnie również z funkcji przewodniczącego partii[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2012-07-20]. (chorw.).
  2. ↑ a b Tomislav Karamarko – Biografija. dnevno.hr, 18 maja 2012. [dostęp 2012-07-29]. (chorw.).
  3. ↑ a b Tko je Tomislav Karamarko?. dnevno.hr, 21 maja 2012. [dostęp 2012-07-29]. (chorw.).
  4. ↑ National Security Office. soa.hr. [dostęp 2012-07-29]. (ang.).
  5. ↑ Counterintelligence Agency. soa.hr. [dostęp 2012-07-29]. (ang.).
  6. ↑ Security and Intelligence Agency. soa.hr. [dostęp 2012-07-29]. (ang.).
  7. ↑ Vlada: 11 / predsjednica Vlade: Jadranka Kosor. hidra.hr. [dostęp 2012-07-20]. (chorw.).
  8. ↑ Profil na stronie Zgromadzenia Chorwackiego. [dostęp 2012-07-20]. (chorw.).
  9. ↑ Donosimo pregled svih kandidata koji su izborili mjesto u Saboru. vecernji.hr, 9 listopada 2015. [dostęp 2015-11-09]. (chorw.).
  10. ↑ Tihomir Orešković to Be Named as Croatian Prime Minister-Designate. total-croatia-news.com, 23 grudnia 2015. [dostęp 2024-02-13]. (ang.).
  11. ↑ Chorwacja: Wybory parlamentarne 11 września. gazetaprawna.pl, 16 lipca 2016. [dostęp 2016-07-22].
  12. ↑ Andrej Plenković Elected as HDZ President. total-croatia-news.com, 17 lipca 2016. [dostęp 2024-02-13]. (ang.).