Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Kaiser Shipyards |
Wodowanie |
16 maja 1944 |
US Navy | |
Nazwa |
USS „Bougainville” (CVE-100) |
Wejście do służby |
18 czerwca 1944 |
Wycofanie ze służby |
3 listopada 1946 |
Los okrętu |
sprzedany na złom 29 sierpnia 1960 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
lekka: 7800 ton |
Długość |
całkowita 156,1 m |
Szerokość |
19,9 m; |
Zanurzenie |
6,9 m |
Napęd | |
2 pięciocylindrowe silniki Skinner Unaflow 4 kotły 285 psi 2 śruby napędowe 9000 shp | |
Prędkość |
19 węzłów |
Zasięg |
10 240 mil morskich przy prędkości 15 węzłów |
Uzbrojenie | |
1 działo kalibru 127 mm 8 podwójnych działek kalibru 40 mm 20 działek kalibru 20 mm | |
Wyposażenie lotnicze | |
27 samolotów | |
Załoga |
923 ludzi |
USS Bougainville (CVE-100) – amerykański lotniskowiec eskortowy typu Casablanca, który w końcowym okresie II wojny światowej wchodził w skład floty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Został odznaczony dwiema battle star za udział w wojnie na Pacyfiku.
W czasie wojny pełnił zadania głównie transportowe i zaopatrzeniowe. Okręt został nazwany na cześć kampanii o Wyspę Bougainville’a[1].