USS O’Bannon (DD-450)
_off_the_Mare_Island_Navy_Yard_in_1951.jpg) USS „O’Bannon” w Mare Island Naval Shipyard w 1951 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 US Navy
| |
| Wejście do służby | |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2050 ton |
| Długość |
114,7 m |
| Szerokość |
12,1 m |
| Zanurzenie |
4,2 m |
| Napęd | |
| 60 000 SHP, 2 śruby | |
| Prędkość |
38 węzłów |
| Zasięg | |
| Uzbrojenie | |
| 5 x 127 mm 10 x 40 mm 7 x 20 mm 10 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm 6 miotaczy bomb głębinowych 2 zrzutnie bomb głębinowych | |
| Załoga |
329 |
USS O’Bannon (DD-450) – amerykański niszczyciel typu Fletcher, służący w United States Navy w czasie II wojny światowej.
"O’Bannon” był drugim okrętem Marynarki noszącym nazwę upamiętniającą kapitana marynarki Presleya O’Bannon'a (1776–1850).
Stępkę okrętu położono 3 marca 1941 w stoczni Bath Iron Works Corp. w Bath w stanie Maine. Zwodowano go 19 lutego 1942; matką chrzestną okrętu była pani E. F. Kennedy, potomkini kapitana O’Bannon'a. Okręt oddano do służby 26 czerwca 1942 roku, z komandorem porucznikiem Edwinem R. Wilkinsonem jako dowódcą.
Brał aktywny udział zwłaszcza w kampanii w archipelagu Wysp Salomona, w tym w I bitwie pod Guadalcanalem (1942), bitwie w zatoce Kula (1943), bitwie pod Kolombangarą (1943) i bitwie pod Vella Lavella (1943), później m.in. w bitwie o Leyte (1944).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
- navsource.org
- hazegray.org
- USS „O’Bannon” na Destroyer History Foundation