wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
225[2] |
Strefa numeracyjna |
89 |
Kod pocztowy |
11-230[3] |
Tablice rejestracyjne |
NBA |
SIMC |
0472271 |
Położenie na mapie gminy Bisztynek | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego | |
54°02′54″N 20°59′09″E/54,048333 20,985833[1] | |
Strona internetowa |
Unikowo (niem. Glockstein) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bisztynek. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Pierwszą znaną nazwą wsi było Ossenberge. W późniejszym czasie nazwa była zmieniana na Gnogstin, Kochstein, Knogstin od miejscowego jeziora nad którym wieś się znajdowała. Przed 1785 wieś otrzymała nazwę Gnogstein[4][5], która następnie została przemianowana na Glockstein. Miejscowość po znalezieniu się w granicach Polski w 1945 została nazwana Unikowo.
Wieś założona w 1340 r. na prawie chełmińskim. Jej zasadźcą był Prus imieniem Thaysot. Pierwszy dokument lokacyjny wsi zaginął. Prawo chełmińskie tej wsi zostało potwierdzone dokumentem z 11 listopada 1357 roku. W wykazie parafii z końca XV wieku występuje kościół w Unikowie, do którego należał jako filialny kościół w Rynie Reszelskim (dziś gmina Kolno). Na początku XIX wieku do parafii należały: Dąbrowa, Ryn Reszelski i Wysoka Dąbrowa.
Podobnie jak w innych miejscowościach we wsi istniała szkoła. Powstała w tym samym czasie co parafia. W 1935 roku w szkole tej uczyło dwóch nauczycieli, a uczyło się 87 uczniów. Po II wojnie światowej szkoła podstawowa w Unikowie została uruchomiona 16 listopada 1945 roku.
Wieś ta w roku 1939 liczyła 501 mieszkańców.
25 lutego 1945 trzech żołnierzy armii czerwonej postrzelili w głowę oraz torturowali miejscowego proboszcza i wicedziekana dekanatu reszelskiego Ks. Franza Zagermann, który ukrywał się razem z innymi mieszkańcami miejscowości w jednym z domów nieopodal wsi. Jesienią 2023 na prośbę miejscowego proboszcza rozpoczęły się badania archeologiczne prowadzone przez IPN, w celu odnalezienia miejsca pochówku duchownego, który zginął męczeńską śmiercią. Podczas badań przeprowadzonych 23 i 24 lipca 2024 na prywatnej posesji, natrafiono na dobrze zachowany ludzki szkielet wraz z resztkami szat liturgicznych, który według badaczy najprawdopodobniej należy do duchownego. W celu potwierdzenia tożsamości, szczątki zostały zabezpieczone i przeprowadzone zostaną na nich dokładne badania[6][7][8][9].
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela, zachował się od początku XV wieku w prawie niezmienionej formie. To niewielka salowa budowla późnogotycka (zabytek II grupy), wybudowana w latach 1370–1380, odnawiana w 1850 - z tego okresu pochodzą neogotyckie szczyty wieży. Nawa zaznaczona gzymsem, na korpusie i wieży szczyty uskokowo-sterczynowe. Naroża świątyni wsparte ukośnie dostawionymi przyporami, od południa kruchta o sklepieniu kolebkowym[10]. Wystrój wnętrza barokowy, ołtarz główny z roku 1712 z obrazami św. Jana Chrzciciela, Michała Archanioła oraz rzeźbami świętych. Obraz wotywny z 1639 r. przedstawia scenę Ukrzyżowania oraz z postacią miejscowego proboszcza Mikołaja Cronensisa (Duńczyk). W posadzce umiejscowione trzy płyty nagrobne, wśród których także proboszcza Mikołaja Cronensisa z datą 1650.