Emballonura | |||
Temminck, 1838[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – upiór pacyficzny (E. semicaudata) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
upiór | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Emballonura monticola Temminck, 1838 | |||
Gatunki | |||
|
Upiór[2] (Emballonura) – rodzaj ssaków z podrodziny upiorów (Emballonurinae) w obrębie rodziny upiorowatych (Emballonuridae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji Południowo-Wschodniej i Oceanii[3][4][5].
Długość ciała (bez ogona) 34–67 mm, długość ogona 10–22 mm, długość ucha 10–19,4 mm, długość tylnej stopy 5–9,5 mm, długość przedramienia 37,5–53 mm; masa ciała 3,5–14 g[4][6].
Rodzaj zdefiniował w 1838 roku holenderski zoolog Coenraad Jacob Temminck w artykule poświęconym kilku rodzajom nietoperzy na łamach Tijdschrift voor Natuurlijke Geschiedenis en Physiologie[1]. Temminck wymienił kilka gatunków – Vespertilio calcaratus Schinz, 1821 (= Vespertilio maximiliani J.B. Fischer, 1829), Vespertilio caninus Schinz, 1821 (= Emballonura macrotis J.A. Wagner, 1843), Proboscidea saxatilis Spix, 1823 (= Vespertilio naso Wied-Neuwied, 1820) i Emballonura monticola Temminck, 1838 – z których gatunkiem typowym jest Emballonura monticola Temminck, 1838 (upiór górski).
Emballonura: gr. έμβάλλω emballō ‘rzucać się’; ουρα oura ‘ogon’[7].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8][6][3][2]: