Data urodzenia |
18 marca 1930 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 kwietnia 2010 | |||||||||||||||
Trener |
Jack Mackey | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Verna Johnston, po mężu McIntosh (ur. 18 marca 1930, zm. 4 kwietnia 2010 w Casterton) – australijska lekkoatletka.
Lekkoatletykę uprawiała od 1946 roku[1].
W 1948 została wicemistrzynią Australii w skoku w dal z wynikiem 5,59 m[2] przegrywając o 2 centymetry prawo do wyjazdu na igrzyska olimpijskie w Londynie[3][4]. Podczas tych mistrzostw wywalczyła także brąz w sztafecie 4 × 100 metrów[3]. Na mistrzostwach kraju w 1950 zdobyła srebrne medale w skoku w dal (z wynikiem 5,24 m[2]) oraz w sztafecie 4 × 100 metrów[5], zajęła także 3. miejsce w biegu na 100 jardów z czasem 10,9 s[2]. W tym samym roku wywalczyła także trzy medale na igrzyskach Imperium Brytyjskiego: złote w sztafetach na 440 (110–220–110) i 660 (220–110–220–110) jardów oraz brązowy w biegu na 100 jardów z czasem 11,1 s[2]. Była także 4. w skoku w dal z wynikiem 5,54 m i 5. w biegu na 220 jardów z czasem 25,3 s[2]. 13 lutego 1950 biegła na trzeciej zmianie sztafety 4 × 110 jardów, która wyrównała wynikiem 47,7 rekord Australii w tej konkurencji[6]. W 1952 została mistrzynią Australii w skoku w dal z wynikiem 5,46 m[7]. Zajęła również 3. miejsce na 220 jardów z czasem 25,5 s. 5 lipca 1952 podczas testowych zawodów w Londynie australijska sztafeta 4 × 110 jardów z Johnston na drugiej zmianie wyrównała wynikiem 46,9 rekord świata na tym dystansie[8]. Dzięki funduszom zebranym przez Western Australian Athletic Association Johnston[9] pojechała na igrzyska olimpijskie 1952, na których wystartowała w sztafecie 4 × 100 m i skoku w dal. Sztafeta z nią w składzie[10] w pierwszej rundzie pobiła rekord świata na tym dystansie, uzyskując czas 46,1 s[11]. W finale Australijki upuściły pałeczkę na ostatniej zmianie[2] i zajęły 5. miejsce z czasem 46,6 s[12]. W kwalifikacjach skoku w dal Johnston zajęła 10. miejsce z wynikiem 5,58 m i zakwalifikowała się do finału[13], w którym uplasowała się na 8. pozycji z wynikiem 5,74 m[14]. 4 sierpnia 1952 w Londynie, podczas meczu lekkoatletycznego imperium brytyjskie – Stany Zjednoczone australijska sztafeta 4 × 110 jardów w składzie: Shirley Strickland, Verna Johnston, Winsome Cripps i Marjorie Jackson ustanowiła wynikiem 46,3 rekord świata w tej konkurencji[8].
W 1953 wykryto u niej mononukleozę zakaźną, która uniemożliwiała jej treningi[1][15]. Po konsultacjach z trenerem Jackiem Mackeyem 12 stycznia 1954 ogłosiła zakończenie kariery[1].
W kwietniu 1954 chłopak zawodniczki, Duncan McIntosh, oświadczył się jej[16]. Ślub odbył się 14 grudnia tegoż roku w kościele metodystów w Claremont[17]. Para poznała się na wakacjach[17].