Vought FU

Vought FU
Ilustracja
Vought FU z VF-2 w 1928 r.
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Chance Vought

Typ

Myśliwiec

Konstrukcja

Drewniana

Załoga

1

Historia
Lata produkcji

1927-1929

Liczba egz.

20

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

10,47 m[1]

Długość

8,65 m[1]

Wysokość

3,1 m[1]

Powierzchnia nośna

25,1 m²[1]

Profil skrzydła

Navy N-9[1]

Masa
Własna

943 kg[1]

Użyteczna

1260 kg[1]

Osiągi
Prędkość maks.

196 km/h[1]

Pułap

8080 m[1]

Zasięg

660 km[1]

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 × karabin maszynowy kal. 7,62 mm[1]

Vought FU – dwupłatowy myśliwiec zbudowany dla United States Navy pod koniec lat dwudziestych XX wieku.

Konstrukcja i rozwój

[edytuj | edytuj kod]

Zadowolona z samolotu Vought VE-7 marynarka zaproponowała firmie kontrakt na 20 myśliwców lądowo-morskich opiewający na 459 709 dolarów. Vought miał już jeden samolot, obserwacyjny UO-1, który był tak naprawdę VE z bardziej opływowym kadłubem i silnikiem gwiazdowym Wright J-3. Przerobiono go na myśliwiec poprzez zakrycie przedniej kabiny, dodanie w tamtym miejscu karabinów maszynowych i wymianę silnika na Wright R-790 Whirlwind ze sprężarką o mocy 220 KM. Dzięki sprężarce nowy FU-1 był w stanie osiągać prędkość 236,5 km/h na wysokości 13 000 stóp.

Samoloty FU-1 przekazano do VF-2B stacjonującego w San Diego. Z zamontowanymi płetwami samoloty zostały przydzielone po jednym do każdego z pancerników Floty Pacyfiku, z których startowały za pomocą katapult. Służyły w ten sposób przez 8 miesięcy, ale kiedy eskadra rozpoczęła operować z lotniskowców, okazało się, że widoczność z tylnej kabiny podczas manewrowania na pokładzie jest mocno ograniczona. W odpowiedzi ponownie odkryto przednią kabinę, a samolot nazwano FU-2.

Jednak FU-2 były przestarzałe już w momencie ich powstania i służyły głównie jako samoloty treningowe i pomocnicze.

Użytkownicy

[edytuj | edytuj kod]
 Stany Zjednoczone
 Peru

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Swanborough i Bowers 1976 ↓, s. 389.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Gordon Swanborough, Peter Bowers: United States Navy Aircraft since 1911. Londyn: Putnam, 1976. ISBN 0-370-10054-9.
  • Lloyd S. Jones: U.S. Naval Fighters. Fallbrook, Kalifornia: Aero Publishers, 1977, s. 55-56. ISBN 0-8168-9254-7.