Vought FU z VF-2 w 1928 r. | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
Drewniana |
Załoga |
1 |
Historia | |
Lata produkcji |
1927-1929 |
Liczba egz. |
20 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
10,47 m[1] |
Długość |
8,65 m[1] |
Wysokość |
3,1 m[1] |
Powierzchnia nośna |
25,1 m²[1] |
Profil skrzydła |
Navy N-9[1] |
Masa | |
Własna |
943 kg[1] |
Użyteczna |
1260 kg[1] |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
196 km/h[1] |
Pułap |
8080 m[1] |
Zasięg |
660 km[1] |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 × karabin maszynowy kal. 7,62 mm[1] |
Vought FU – dwupłatowy myśliwiec zbudowany dla United States Navy pod koniec lat dwudziestych XX wieku.
Zadowolona z samolotu Vought VE-7 marynarka zaproponowała firmie kontrakt na 20 myśliwców lądowo-morskich opiewający na 459 709 dolarów. Vought miał już jeden samolot, obserwacyjny UO-1, który był tak naprawdę VE z bardziej opływowym kadłubem i silnikiem gwiazdowym Wright J-3. Przerobiono go na myśliwiec poprzez zakrycie przedniej kabiny, dodanie w tamtym miejscu karabinów maszynowych i wymianę silnika na Wright R-790 Whirlwind ze sprężarką o mocy 220 KM. Dzięki sprężarce nowy FU-1 był w stanie osiągać prędkość 236,5 km/h na wysokości 13 000 stóp.
Samoloty FU-1 przekazano do VF-2B stacjonującego w San Diego. Z zamontowanymi płetwami samoloty zostały przydzielone po jednym do każdego z pancerników Floty Pacyfiku, z których startowały za pomocą katapult. Służyły w ten sposób przez 8 miesięcy, ale kiedy eskadra rozpoczęła operować z lotniskowców, okazało się, że widoczność z tylnej kabiny podczas manewrowania na pokładzie jest mocno ograniczona. W odpowiedzi ponownie odkryto przednią kabinę, a samolot nazwano FU-2.
Jednak FU-2 były przestarzałe już w momencie ich powstania i służyły głównie jako samoloty treningowe i pomocnicze.