Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie |
czeskie |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Václav Dobiáš (ur. 22 września 1909 w Radčicach, zm. 18 maja 1978 w Pradze[1][2][3]) – czeski kompozytor.
Ukończył konserwatorium w Pradze, gdzie studiował u Josefa Bohuslava Foerstera i Vítězslava Nováka[1]. Od 1950 roku wykładał w praskiej Akademii Sztuk Scenicznych[1]. W 1966 roku został wybrany prezesem związku kompozytorów czechosłowackich (Svaz československých skladatelů)[1].
Po 1945 roku poparł komunistyczne władze Czechosłowacji, od 1958 roku był członkiem KSČ[2]. W latach 1960–1969 zasiadał jako poseł w Zgromadzeniu Narodowym[2]. Wyrazem jego ukłonu w stronę władzy były kantaty Stalingrad (1945) i Buduj vlast, posílíš mir (1950)[3].
We wczesnych kompozycjach sięgał po motywy ludowe[3], później pod wpływem Aloisa Háby zwrócił się w stronę muzyki ćwierćtonowej[1][2][3]. Po 1945 roku zyskał sobie sławę jako jeden z czołowych przedstawicieli realizmu w muzyce czeskiej[1]. Skomponował m.in. cztery kwartety smyczkowe (1931, 1936, 1938, 1942), nonet (1938), sonaty skrzypcową (1936) i wiolonczelową (1939), suitę fortepianową (1939), Lento na 3 harfy (1940), concertino na skrzypce (1941), dwie symfonie (1943 i 1956–1957), Sinfoniettę (1946), Festive Overture (1966)[3].