Westerplatte (film)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
lipiec 1967 (MFF w Moskwie) |
| Kraj produkcji | |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
91 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Wytwórnia |
Westerplatte – polski czarno-biały film wojenny z 1967 roku w reżyserii Stanisława Różewicza, na podstawie scenariusza Jana Józefa Szczepańskiego, poświęcony obronie Westerplatte podczas II wojny światowej. Film był wielokrotnie nagradzany, otrzymując między innymi Srebrny Medal na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie, Złotą Kaczkę w plebiscycie czasopisma „Film” oraz Złote Grono na Lubuskim Lecie Filmowym.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Akcja Westerplatte skupia się na rekonstrukcji obrony Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte we wrześniu 1939 roku. Elementem, który stanowi oś dramaturgiczną filmu, jest konflikt między dowódcą placówki majorem Henrykiem Sucharskim a jego zastępcą, kapitanem Franciszkiem Dąbrowskim, dotyczący kapitulacji oddziałów polskich[1]. Filmowy Sucharski decyduje się poddać Westerplatte atakującym je oddziałom hitlerowskim, podczas gdy Dąbrowski opowiada się za walką do ostatniego tchu. Przeważa racja Sucharskiego. Po tygodniu zaciętej walki major nakazuje swoim oddziałom złożyć broń[2].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Tło historyczne
[edytuj | edytuj kod]FIlm Westerplatte wpisał się w zwrot historyczny po odwilży 1956 roku, kiedy odżyła pamięć o wojnie obronnej Polski we wrześniu 1939 roku. W 1959 roku Melchior Wańkowicz zdołał opublikować w Polsce dwa ocenzurowane fragmenty reportażu spisanego jeszcze w 1947 roku pod tytułem Wrzesień żagwiący, skupione na obronie Westerplatte i działalności oddziału majora „Hubala”[3]. W latach 60. XX wieku w kanonie lektur szkolnych znalazł się wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego Pieśń o żołnierzach z Westerplatte z 1939 roku, a w nową narrację o II wojnie światowej – sławiącą bohaterstwo szeregowych żołnierzy międzywojennego Wojska Polskiego – miał wpisać się też film fabularny o obronie Westerplatte[4].
Realizacja
[edytuj | edytuj kod]Reżyserem Westerplatte był Stanisław Różewicz, który na podstawie scenariusza Jana Józefa Szczepańskiego zamierzał stworzyć film będący zarówno aktem szacunku wobec obrońców Westerplatte, jak i próbą polemiki z romantycznym mitem zaciętej, bohaterskiej obrony placówki[1]. Różewicz dokonał jak najwierniejszej rekonstrukcji faktów, zlecając Wojciechowi Krzysztofiakowi i Tadeuszowi Wybultowi wykonanie szczegółowej scenografii; postawił też na paradokumentalny styl narracji, posługując się również fragmentami autentycznych kronik wojennych[1]. Część scen Różewicz nakręcił na terenie Westerplatte, a pozostałe na poligonie w Rembertowie[2].
Rozpowszechnianie
[edytuj | edytuj kod]Premiera Westerplatte odbyła się w lipcu 1967 podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Moskwie, gdzie film został uhonorowany Srebrnym Medalem[5]. Dystrybucja kinowa filmu w Polsce rozpoczęła się 1 września 1967 roku[2]. W 1971 roku film był ponownie dystrybuowany w kinach po przeniesieniu na taśmy filmowe 70 mm[6].
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Piotr Zwierzchowski umieszczał Westerplatte w ramach nurtu zwanego „kinem nowej pamięci”, które łączyło uznanie dziedzictwa II wojny światowej z treściami ideologicznymi. Zdaniem Zwierzchowskiego Westerplatte koncentruje się głównie „na poświęceniu szeregowych żołnierzy oraz rozterkach i odpowiedzialności dowództwa, na konfrontacji heroizmu i rozsądku”, jednak odbiór filmu był mimo wszystko wpisany w „spory ideowe” lat 60. XX wieku[7], z zaznaczeniem motywu jedności narodowej Polaków w starciu ze wrogimi siłami[8]. W momencie premiery Westerplatte było wykorzystywane jako jedno z dzieł podkreślających odwieczną wrogość polsko-niemiecką, w związku z ówczesnymi tarciami dyplomatycznymi[9].
Wbrew intencji Różewicza, jak podkreśla Zwierzchowski, Westerplatte odczytywano jako film o bohaterstwie polskich żołnierzy, nie jako polemikę z romantycznymi mitami. Recepcja krytyczna w momencie premiery filmu kładła nacisk na jego interpretację jako zwycięstwo „odłożone w czasie”[10], co potwierdzała opinia jednej z recenzentek, Alicji Helman: „jest to bodajże pierwszy film, z którego wynika, że jesteśmy narodem, który także wygrał tę wojnę; można zeń wnioskować przy tym, dlaczego ten naród wojnę wygrał”[11]. Co więcej, pozorna kapitulacja załogi Westerplatte nie pozostawiała odbiorcom wątpliwości, że „siedem wrześniowych dni zostało ukazanych jako przykład męstwa i oddania polskich żołnierzy”[10]. Z kolei Bożena Janicka z czasopisma „Kino” twierdziła, że w Westerplatte przeważa „surowy realizm wojennych obrazów”, a sam film Różewicza dzięki przedstawieniu „heroizmu nieheroicznego” uczynił obronę Westerplatte momentem trwale wpisanym w polską mitologię narodową[12]. Łukasz A. Plesnar uznał Westerplatte za „obraz piękny i mądry, pozbawiony niepotrzebnej egzaltacji, a równocześnie pełen podziwu i szacunku dla ludzi, którzy nie tylko z poświęceniem wypełnili swój żołnierski obowiązek, ale dali z siebie znacznie więcej, niż dowództwo miało prawo oczekiwać”[13].
Westerplatte spotykało się z zarzutami niedokładności historycznej; przykładowo argumentowano, że załamany major Sucharski miał już 2 września 1939 roku częściowo zrzec się dowodzenia na rzecz kapitana Dąbrowskiego[14]. Po latach jednak filmoznawca Piotr Śmiałowski brał Różewicza w obronę, twierdząc, iż „Różewicz nie wiedział i nie mógł wiedzieć o rzekomym załamaniu nerwowym Sucharskiego. Wiedział jednak, że podczas obrony major przeżywał paraliżujący strach i był za kapitulacją”[14].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Festiwal/instytucja | Nagroda | Odbiorca |
|---|---|---|---|
| 1967 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Moskwie | Srebrny Medal | Stanisław Różewicz |
| Ministerstwo Kultury i Sztuki | Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia | Stanisław Różewicz Jan Józef Szczepański Jerzy Wójcik | |
| Ministerstwo Obrony Narodowej | Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia | Stanisław Różewicz Jan Józef Szczepański Jerzy Wójcik | |
| Klub Krytyki Filmowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich | Syrenka Warszawska w kategorii filmu fabularnego | Stanisław Różewicz | |
| Czasopismo „Film” | Złota Kaczka dla najlepszego filmu polskiego | Stanisław Różewicz | |
| 1975 | Lubuskie Lato Filmowe | Złote Grono | Stanisław Różewicz |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Żołnierze Westerplatte – polski film dokumentalny z 1988 roku
- Tajemnica Westerplatte – polski film fabularny z 2013 roku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Maszewska-Łupiniak 2009 ↓, s. 16.
- ↑ a b c d e f Westerplatte w bazie filmpolski.pl
- ↑ Tomasik 2020 ↓, s. 64.
- ↑ Czachur i Loew 2022 ↓, s. 69.
- ↑ Atkins 1968 ↓, s. 110.
- ↑ Hendrykowski 1999 ↓, s. 172.
- ↑ Zwierzchowski 2013 ↓, s. 34–35.
- ↑ Zwierzchowski 2013 ↓, s. 100.
- ↑ Zwierzchowski 2013 ↓, s. 124.
- ↑ a b Zwierzchowski 2013 ↓, s. 148.
- ↑ Helman 1968 ↓, s. 4.
- ↑ Janicka 2019 ↓, s. 97.
- ↑ Plesnar 2001 ↓, s. 139.
- ↑ a b Śmiałowski 2013 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janina Atkins, Poland in 1967: Chronicle of Events July 1, 1967—December 31, 1967, „The Polish Review”, 13 (2), 1968, s. 110–120, JSTOR: 25776781 [dostęp 2022-12-16].
- Jacek Czachur, Peter Oliver Loew, Nigdy więcej wojny! 1 września w kulturze pamięci Polski i Niemiec w latach 1945-1989, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2022, DOI: 10.7366/9788366849884 [dostęp 2022-12-16].
- Marek Hendrykowski, Stanisław Różewicz, Poznań: Wydawnictwo UAM, 1999.
- Alicja Helman, Sezon rozczarowań, „Kino”, czerwiec 1968, s. 2-5.
- Bożena Janicka, Westerplatte, „Kino”, sierpień 2019, s. 97.
- Monika Maszewska-Łupiniak, Rzeczywistość filmowa Stanisława Różewicza, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009.
- Łukasz Plesnar, A jak poszedł Johnny na wojnę... czyli o kinie wojennym, [w:] Krzysztof Loska (red.), Wokół kina gatunków, Kraków: Rabid, 2001, s. 115-150, ISBN 978-83-88668-20-3.
- Piotr Śmiałowski, Prawda i niby prawda, „Kino”, marzec 2013, s. 26–29.
- Tomasz Tomasik, Kampania wrześniowa jako doświadczenie męskości żołnierskiej, „Teksty Drugie” (3), 2020, s. 59–75, DOI: 10.18318/td.2020.3.4 [dostęp 2022-12-16].
- Piotr Zwierzchowski, Kino nowej pamięci. Obraz II wojny światowej w polskim kinie lat 60, Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, 2013 [dostęp 2022-12-16] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Westerplatte w bazie filmpolski.pl
- Westerplatte w bazie IMDb (ang.)
- Zdjęcia z filmu Westerplatte w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”