Data i miejsce urodzenia |
15 września 1937 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Wiktor Jegorowicz Romanow (ros. Виктор Егорович Романов, ur. 15 września 1937 w Leningradzie[1][2]) – radziecki kolarz torowy, brązowy medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata. Następnie profesor nauk technicznych, rektor Petersburskiego Uniwersytetu Technologii Przemysłowej i Wzornictwa.
Pierwszy sukces w karierze Wiktor Romanow osiągnął w 1960 roku, kiedy wspólnie ze Stanisławem Moskwinem, Łeonidem Kołumbetem i Arnoldem Belgardtem zdobył brązowy medal w drużynowym wyścigu na dochodzenie podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie. W tym samym składzie radziecka drużyna zajęła ponownie trzecie miejsce na mistrzostwach świata w Mediolanie, a na rozgrywanych rok później mistrzostwach w Liège razem z Moskwinem, Belgardtem i Siergiejem Tierieszczenkowem zdobył złoty medal.
W 1963 ukończył studia w Instytucie Przemysłu Lekkiego i Tekstylnego im. S. Kirowa w Leningradzie. Podjął prace naukową w tej uczelni, dochodząc do funkcji rektora w 1988. Pod jego kierownictwem instytut został przekształcony w Petersburski Państwowy Uniwersytet Technologii Przemysłowej i Wzornictwa. Odznaczony m.in. Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy w 1981[1].